Ο παππούς και η γιαγιά μιλούν στα παιδιά για τα παιχνίδια που έπαιζαν όταν ήταν μικροί σαν κι εμάς.......

Στην κυρία Στέλλα άρεσε πολύ να τραγουδά κρατούσε ένα κουτάλι για μικρόφωνο και με το δικό της αυτοσχέδιο μουσικό όργανο οργάνωνε τις δικές της μουσικές βραδιές.

Τις δικές της μουσικές βραδιές πλαισίωναν ορχήστρες με αυτοσχέδια μουσικά όργανα, φτιαγμένα από απλά υλικά καθημερινά.Καπάκια μικρά, μεγάλα χρησιμοποιούσε για να πραγματοποιήσει το παιδικό της όνειρο. Ένα μεγάλο από τον τενεκέ τυριού, πολλά μικρά από αναψυκτικά που με υπομονή και προσοχή τρυπούσε .....

Μα η γιαγιά Καθολική ήθελε τη μαμά να κάνει. Λεφτά όμως δεν υπήρχαν για ν΄ αγοράσει κούκλα και η μαμά της σκέφτηκε με ένα τριγωνικό κουρέλι και λίγο άχρηστο χαρτί μωρό στην κούνια να της φτιάξει.

Πάντως ο δικός μου ο παππούς σαν πήγαινε σχολείο δε διάβαζε καθόλου και από τα τετράδια του, πάντα τα φύλλα έκοβε και τα 'κανε λουλούδια κι απάνω έγραφε σχόλια πειρακτικά για τον καθένα. Κάποιοι θύμωναν σαν έπαιζαν μαζί του μα άλλοι πάλι το βρισκαν αστείο και γελούσαν.

Του δικού μου του παππού όνειρό του ήταν να οδηγεί όπως ο οδηγός του λεωφορείου. Ήταν όμως μικρός σαν κι εμένα γι΄ έπαιρνε σύρμα και άδεια κονσερβοκούτια από γάλα και με επιμονή κι υπομονή έφτιαχνε αυτοκίνητα, έκανε και τον ήχο του αυτοκινήτου κι ήταν ευτυχισμένος.