Οι Μούσες στην αρχαία ελληνική μυθολογία ήταν εννέα αρχαίες θεότητες. Κατοικούσαν στον Όλυμπο και γονείς τους ήταν ο θεός Δίας και η Μνημοσύνη. Ο θεός Απόλλωνας ήταν ο ηγέτης τους. Είναι οι θεές προστάτιδες της λογοτεχνίας, επιστήμης και των τεχνών. Πηγές γνώσης και έμπνευσης, αρχικά για τους Έλληνες και στη συνέχεια για τους Ρωμαίους.  

  Διασκέδαζαν τους Ολύμπιους Θεούς στα συμπόσια τους, τραγουδώντας  με τις ακούραστες φωνές τις θείες μελωδίες και τους ύμνους, παίζοντας την λύρα. Τραγούδησαν ακόμη θρηνητικά στην ταφή του Αχιλλέα. Κυρίως υμνούσαν το Δία και το μεγαλείο του. Το πόσο στενά δεμένες ήταν μαζί του φαίνεται από το ότι τις αποκαλούσαν «Ολυμπιάδες».

  Σπανιότερα δόξαζαν με τα τραγούδια τους το γένος των ανθρώπων και τους φημισμένους ήρωες.  Όταν μεγάλωσαν, έγιναν πολύ έξυπνες και πανέμορφες. Είχαν ιδιαίτερη αγάπη στη μουσική, δεν τις ενδιέφεραν οι ανθρώπινες ασχολίες και αναζητούσαν ήσυχο τόπο για να αφιερωθούν στις Καλές Τέχνες.

 Έλεγαν πως ο Πίερος, βασιλιάς της Μακεδονίας σύμφωνα με τη μυθολογία, έφερε από εκεί τη λατρεία τους στη Βοιωτία. Ο Πίερος, μάλιστα, απέκτησε εννιά κόρες, στις οποίες έδωσε το όνομα των Μουσών, Πιερίδες. Ήταν όμως τόσο αλαζονικές, ώστε προκάλεσαν τις Μούσες να παραβγούν μαζί τους στο τραγούδι. Οι Μούσες τις νίκησαν, όπως ήταν φυσικό, και για να τις τιμωρήσουν, τις μεταμόρφωσαν σε φλύαρες κίσσες.

   Ο θεός Απόλλωνας, διεύθυνε τη χορωδία τους, γι’ αυτό και ονομαζόταν Μουσαγέτης. Περνούσαν τον καιρό τους ως εξής: Ο Απόλλωνας στεκόταν στη μέση και έπαιζε τη λύρα του. Γύρω του οι Μούσες τραγουδούσαν και έπαιζαν κι αυτές τα μουσικά τους όργανα. Ύστερα, χόρευαν ολόγυρα από το βωμό και αργότερα κάθονταν πάνω σε δάφνες και τραγουδούσαν. Ο Απόλλωνας πάντα στη μέση με τη λύρα του. Πολλές μέρες περνούσαν και στον Παρνασσό, επειδή και αυτό το βουνό ήταν θεϊκό και βρισκόταν εκεί το μεγάλο μαντείο του Απόλλωνα.

Τα ονόματα των Μουσών ήταν: 

Καλλιόπη, Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολύμνια και Ουρανία.

Η Καλλιόπη ήταν η προστάτιδα της επικής ποίησης και της ρητορικής, καθώς και όλων των καλών τεχνών. Ήταν η μεγαλύτερη, η πιο σεβαστή, η πιο σοβαρή, η πιο σοφή και η πιο αποφασιστική από τις Μούσες.

Η Κλειώ ήταν η Μούσα της Ιστορίας. Το όνομά της προέρχεται από το ρήμα κλείω, που σημαίνει αφηγούμαι ή κάνω γνωστό. Απεικόνιζαν την Κλειώ δαφνοστεφανωμένη και με κόκκινο ένδυμα. Στο δεξί της χέρι κρατούσε μία σάλπιγγα και στο αριστερό ένα βιβλίο.