1. BÖLÜM

Hikaye Yazan:  İTO Şehit Mustafa Gözütok Ortaokulu- Serap AKIN

Seslendiren: Mustafa Asım Köksal AİHL- Funda Yüksel

Resmeden:Mustafa Asım Köksal AİHL-Zeliha KABA 

    Can ve Cansu ikiz olarak dünyaya gelmişti . Her ikisi de fiziksel engelliydiler. Yeni şehir yeni bir okul yeni zorluklar. Eski okulunda büyük problemler yaşamışlardı. Yeni okulda acaba onları neler bekliyordu.

    Ve okulun ilk günü gelip çatmıştı. Evden mutlu ve heyecanlı bir şekilde çıktılar. Ve okula geldiler. Okul binasının girişi çok basamaklı bir merdivene sahipti. Merdivenden çıkmaları için yardım gerekliydi. Her gün bu işi yapmak gerçekten zordu. Öğretmenlerinim yardımıyla ve taşıyarak merdivenleri çıktılar. Okulun asansörünün olması onları mutlu etmişti. Asansörün sık sık arıza yaptığını duymuşlardı bu onları biraz üzmüştü.

  Sınıf kapısına geldiklerinde, kapı kolunu açamadıklarını gördüler. Onların kullanımına uygun değildi. Neyse ki arkadaşlarından daha sonra isminin Aslı olduğunu öğrendikleri bir kız, kapıyı açarak onlara yardım etti. Sınıfa girmişlerdi ve ikiside sıralara yaklaşamadıklarını gördüler.

    Çünkü sıralarının arası onlar için çok dardı. Tekerlekli sandalyeleri sıralara çarpıyordu. Öğretmen sınıfa geldi ve ilk ders matematikti. İkiside matematik dersini çok seviyorlardı.

    Öğretmen tahtaya bir işlem yazdı.Cevaplamak için tahtaya kalktığında tahtaya ulaşamadığını gördü.

    Bu durum Cansu'yu üzmüştü. Cevabını söyledi ve yerine gitti.

    Tenefüse çıkmak için koridor onlar için uygun değildi, çok dardı ve zemin tekerlikli sandalye için uygun değildi.

    Kantinde sıraya giremediler. Birşey almak isteseler ulaşamıyorlardı. Engellilere uygun lavabo ve tuvalet yoktu. Kapıları çok dardı. Eskiden olan engelli tuvaletinde öğrenciler tuvaletin içerisinde kaldıkları için iptal olmuştu. Engelli tuvaletine girmek kolay değildi bu yüzden tek başına girmek mümkün değildi.    

    Engelli lavabolarında büyük sorundu. Yüksekliği çok fazlaydı bu nedenle üstleri ıslanıyordu peçeteliklere ulaşamıyorlardı. Okulun ilk günü onlar için kötü bir deneyimdi. Her şeye rağmen okula gelmek istiyorlardı son ders zili çalmıştı artık eve gideceklerdi.    

    Tam asansörle aşağı indikleri sırada asansör arızalandı. Asansör kabini aşağıda kaldı ve tekerlekli sandalyeleriyle asansörden çıkamadılar. Yine yardım aldılar. Merdivenden inmek için tekrar yardım aldılar. Zor bir gündü. Eve geldiklerinde tek tek annelerine anlattılar.    

Yazan:Fikriye ARSLAN DEMİR/ŞEHİT KORAY AKOĞUZ ORTAOKULU

Resmeden: İTO ŞEHİT MUSTAFA GÖZÜTOK ORTAOKULU- ŞULE ŞENOL

Seslendiren:Merve HAZIR GÖLBAŞI İSKAN ORTAOKULU KIRIKHAN/HATAY

2. BÖLÜM

    Anneleri ertesi gün çocuklarıyla birlikte okula gitti. Okul müdürüyle görüşerek çocukların yaşadığı zorlukları anlattı. Okul müdürü sadece sınıfı giriş kata alabileğini diğer konularda yapabileceği bir şey olmadığını söyledi.

    Çocukların annesi Aysun Hanım, Çocuklar önceki okullarında okurken de çok mücadele vermiş, Milli Eğitim Müdürlüğüne defalarca dilekçe yazmıştı ama olumlu bir sonuç alamamıştı. Neyse ki müdür sınıfı giriş kata almayı kabul etmişti.

    Çocuklar ertesi gün okula gittiklerinde asansöre binmek zorunda kalmadı. Öğretmen onları ilk sıraya yan yana oturttu, sıraların arası biraz açıldı. Bu sorunları çözülmüştü. Ama diğer sorunlar devam ediyordu.

    Yine kapı açmada, tuvalette, lavaboda, tahtaya yazmada zorluk yaşıyorlardı. Bu ihtiyaçlarını kendilerinin karşılaması zordu. Sürekli arkadaşlarından yardım istiyorlar, bunun için de arkadaşlarına karşı mahcubiyet hissediyorlardı.    

    Arkadaşları ise ellerinden geldiği kadar onlara yardımcı oluyor ama  her zaman onların yanında olamıyorlardı. Teneffüslerde oyun oynamak için bahçeye çıkıyor ya da kantine iniyorlardı.

    Arkadaşları Aslı onların yaşadığı zorluklara üzülüyor, içlerindeki okuma aşkını da takdir ediyordu. Onlar için bir şeyler yapmak istiyordu. Aslı'nın babası mimardı. Acaba o bu konuda bir şeyler yapabilir miydi?

    Aslı, akşam babasına konuyu açtı. Okulun fiziksel koşullarından dolayı arkadaşlarının yaşadıkları zorlukları babasına anlattı. Babası belki tuvalet, lavabo, sınıf tahtası ile ilgili bir çözüm bulabilirdi. Babası ertesi gün gelip yerinde inceleme yapacağını söyledi.

Aslı o sabah çok heyecanlıydı. Acaba bu yürüme engelli iki arkadaşının sorunlarını çözmede yardımcı olabilecek miydi? Nihayet babası geldi, önce sınıf tahtasını inceledi. Tahtayı raylı bir sisteme monte edeceğini, bir kol yardımıyla istenildiği zaman yukarı ve aşağı hareket ettirilebileceğini söyledi.

    Daha sonra sınıf kapısı ile ilgili ne yapabileceğine baktı. Sınıf kapısını genişletecek ve büyük alışveriş merkezlerindeki gibi sensörlü bir kapı yaptıracaktı. Böylece kapı kendiliğinden açılıp kapanacaktı. Bu sorun da çözülmüştü.

    Sıra tuvalet kapısında ve lavabolardaydı. Babası tuvalet kapısını da ortadan yana açılan sensörlü kapı yapacağını, lavabo ve muslukları biraz indireceğini söyledi. Yalnız bunlar epey maliyetli işlerdi. Aslı'nın babasının çevresi genişti. Çevresindeki hayırseverlerden destek alacaktı.

    Bir ay sonra tadilatlar bitmiş. Can ve Cansu kardeşler okulda yaşadıkları zorlukları geride bırakmışlardı. Çok sevdikleri okullarına giderken rahat ve mutlulardı.

    Artık tahtada rahatlıkla işlem yapabiliyor, sınıf kapısını açmak için arkadaşlarından yardım istemiyor,lavabo ihtiyaçlarını rahatlıkla karşılayabiliyorlardı. Sadece kantine inemiyorlardı. Arkadaşları Aslı onlara bu konuda her zaman yardımcı oluyordu.

    Can ve Cansu  yeni okullarında çok mutluydu. Aslı ise insanlar için güzel şeyler yapabilmenin huzur ve mutluluğunu yaşıyordu.

3.Bölüm

Yazan: Mehmet YILDIZ- General Şükrü Kanatlı Ortaokulu / KASTAMONU

Resmeden: Gülşah İMANCI - Akyiğit Ortaokulu / İSTANBUL

Seslendiren: Bengüsu UĞUR - Ülker YÖRÜKOĞLU Bilim Sanat Merkezi / DENİZLİ

Yaşadıkları bu süreçte Can ve Cansu çok fazla deneyim sahibi oldular. Problemlerin üstesinden gelebilmek için problemlerin üstüne gidilerek çaba gösterildiğinde zorlukların aşıldığını fark ettiler.

Can ve Cansu bunları düşünürken birden gözleri büyüdü.

Aklıma muhteşem bir fikir geldi.

Aklındakini tahmin edebiliyorum. Haydi o zaman!!!

Diyerek yaşadıkları sorunların üstesinden gelinen çözümleri diğer okullara da uyarlamaları gerektiği bunu yaygınlaştırmak için çaba göstereceklerine inanmaya başladılar.

Önce sınıf öğretmenlerine danışarak farkındalık hazırlayabilecekleri posterler hazırlamak istediklerini söylediler. 

Öğretmenleri bu durum karşısında çok mutlu oldu. Seve seve yardım edebileceğini birlikte okul müdürüne giderek yapacakları çalışmalardan bahsettiler.

Artık okulda herkes tek hedef için uğraşmaya kararlıydı. Tüm öğrenci ve öğretmenler okul çevresinde yaşayan velilere esnafa bilgi vererek Saygı temelinde Engelsiz Mutluluk sloganıyla seslerini duyurmaya başladılar. 

Saygı temelinde Engelsiz Mutluluk 

Artık sadece okulda değil okul çevresinde her yerde okul içinde yapılanlar konuşuluyor. Dilden dile dolaşıyor. Okul müdürleri birbiri ile iletişime geçerek ortak amaç ile engellilerin sorunlarını konuşuyorlardı. Bu durum o kadar çok yayılmıştı ki. 

Milli Eğitim Müdürü ve çalışanları tüm okullara yaygınlaştırmak için çeşitli çalışmalar yapıyorlar.

Engelliler için Asansörlerden, Kantinden, Tuvaletlerden, Sıralardan, Okul girişlerinden, Kapı kollarından, Sıralardan, okul koridorlarına kadar engelli bireylerin kullanım alanlarının hepsinden gözle görülür değişim olduğu ortaya çıkmıştı. 

Artık sadece Can ve Cansu mutlu değil aynı duyguları yaşayan tüm çocuklar ve bireyler mutlu olmuşlardı. Saygı temelinde Engelsiz Mutluluk adlı çalışmaları büyük ses getirdiler ki. 

Bulundukları ildeki Haber kanalları bile tv programlarına Can ve Cansu başta olmak üzere tüm paydaşları tv programlarına davet etmeye başladılar. Üzüntüler paylaştıkça azalır. Mutluluk paylaştıkça çoğalır.