ერთხელ ერთ ყინულოვან ქვეყანაში ერთი თეთრი დათვის უზარმაზარ ყინულზე წამოგორდა და ფიქრი დაიწყო.

ხან                 -ებზე იფიქრა,

ხან          -ებზე, ხან რაზე და ხან რაზე და ბოლოს აი, რა მოიფიქრა:

-მომბერზრდა აქ! აქეთ ყინული, იქით ყინული! აქეთ პინგვინი, იქით პინგვინი! საჭმელიც - სულ თევზი და თევზი. წავალ უკეთეს ადგილს მოვძებნი.დედამიწა დიდია, ადგილების მეტი რა არის?!

ასეც მოიქცა. ადგა და წავიდა.

- უჰ, მომბეზრდა! აქეთ ტყე, იქით ტყე! აქეთ შინდი, იქით პანტა! 

ყოველდღე             და        

მომწყინდა. დედამიწა დიდია, ადგილის მეტი რა არის? წავალ და უკეთეს ადგილს მოვძებნი.

სწორედ ამ დროს ერთ თბილ ქვეყანაში მურა დათვი ტყის პირას, ხასხასა მოლზე იდგა და ფიქრობდა:

ადგა მურა და დათვი და წავიდა.

-ჰეი, ძმობილო, საით გაგიწევია?

- მომწყინდა ერთ ადგილას ყოფნა. სხვა ადგილი უნდა ვნახო!.. შენ საით მიდიხარ ძმობილო?

-მეც მომწყინდა. წავალ, უკეთეს ადგილს ვნახავ.

იარა თეთრმა დათვმა. ბევრი იარა. იარა მურა დათვმა. ბევრი იარა. შუა გზაზე ერთმანეთს შეხვდნენ.

იარა მურა დათვმა და ჩავიდა ყინულოვან ქვეყანაში.  

მიიხედა, მოიხედა - მოეწონა. ჯერ             - თან  მივიდა, შემდეგ       - თან, მაგრამ ყველა გაიქცა. 

მათ მურა დათვი პირველად ნახეს და შეეშინდათ.

კ

სულ მარტო დარჩა მურა. სიცივისაგან კანკალი დაიწყო. მერე მოშივდა. თვალებში სულ შინდი, პანტა და თაფლი ელანდებოდა, მაგრამ იქ ყინულების მეტი არაფერი იყო. წამოვიდა მურა დათვი უკან, თავის მხარეში.