Αφιερωμένο στον Όμηρο.
Λίγη ώρα πριν, ο Πάτροκλος που τώρα χαροπαλεύει, έμοιαζε ανίκητος. Είχε ριχτεί στη μάχη με τέτοια ορμή που σκότωσε με τη μία εννέα Τρώες και παραλίγο να κυριεύσει τα απόρθητα τείχη μας.
Εγώ τον παρακολουθούσα από τις Σκαιές Πύλες. Για μια στιγμή σάστισα και δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Είχα μπροστά μου ένα δίλημμα – να μπω στη μάχη και να τον αντιμετωπίσω ή να καλέσω το λαό μου σε υποχώρηση μέσα στην πόλη; Ευτυχώς, συνήλθα γρήγορα χάρη στην παρέμβαση του θείου μου, του Άσιου ο οποίος ήρθε κοντά μου και με παρότρυνε να πολεμήσω. Μου θύμισε ποιος είμαι και ότι ο δισταγμός δεν μου ταιριάζει. Έτσι λοιπόν κι εγώ, χωρίς να χάσω άλλο χρόνο, διέταξα τον ηνίοχό μου, τον Κεβριόνη, να οδηγήσει το άρμα μου στη μάχη.
Γύρω μου υπήρχε μεγάλη αναστάτωση αλλά εμένα το μόνο που με ένοιαζε ήταν να βρω τον Πάτροκλο. Πράγματι, λίγα λεπτά αργότερα, τον είδα να πηδά από το άρμα του κρατώντας στο ένα χέρι τη λόγχη του και με το άλλο να με σημαδεύει με μια κοφτερή πέτρα. Για καλή μου τύχη αστόχησε αλλά πέτυχε τον Κεβριόνη ανάμεσα στα φρύδια και τον έριξε κάτω νεκρό. Τότε ο Πάτροκλος, γεμάτος έπαρση και θράσος για το κατόρθωμα του, άρχισε να κοροϊδεύει τον νεκρό. Ένιωσα το αίμα μου να βράζει και την οργή να ξεχειλίζει από μέσα μου. Πήδηξα από το άρμα μου και ρίχτηκα πάνω στον Πάτροκλο με όλη μου τη δύναμη. Παλέψαμε και οι δύο σαν λιοντάρια. Εγώ τραβούσα τον Κεβριόνη από το κεφάλι προσπαθώντας να τον σύρω προς το μέρος μου ενώ μαζεύτηκαν γύρω μας Αχαιοί και Τρώες πολλοί. Ακουγόταν ένας τρομερός βρόντος από ασπίδες και σπαθιά και πολλοί άντρες έπεφταν νεκροί και από τις δύο πλευρές. Τελικά, την ώρα που βασίλευε ο ήλιος, οι Αχαιοί κατάφεραν να μας νικήσουν και να πάρουν το σώμα και τα όπλα του Κεβριόνη.
Ο Πάτροκλος ήταν τώρα ασυγκράτητος. Πολεμούσε σπέρνοντας τον όλεθρο. Όρμησε κατά πάνω μας τρεις φορές σκοτώνοντας δεκάδες δικούς μας μέχρι που την τέταρτη φορά η τύχη του τον εγκατέλειψε. Ξαφνικά, σκόρπισε γύρω καταχνιά και ο Πάτροκλος έπεσε κάτω. Δεν ξέρω πώς ακριβώς έγινε αλλά βρέθηκε άοπλος χωρίς τη θεϊκή πανοπλία του Αχιλλέα ενώ το δόρυ του κόπηκε στα δύο. Τότε ο Εύφορβος, ο γιός του Πάνθου, που ήταν ένας από τους καλύτερους πολεμιστές μας, κατάφερε να τον τραυματίσει αλλά όχι να τον σκοτώσει.
Τότε χωρίς να κάνω καμία δεύτερη σκέψη έμπηξα βαθιά την λόγχη, στο πληγωμένο σώμα του Πάτροκλου, καθώς προσπαθούσε να αποσυρθεί από την μάχη.Δεν έδειξα κανέναν οίκτο και άρχισα να καυχιέμαι για μια νίκη που ουσιαστικά δεν μου ανήκε αφού, είχαν προηγηθεί ο Απόλλωνας και ο Εύφορβος που συνέβαλαν στην εξουδετέρωση του Πατρόκλου. Στο στρατόπεδο των Αχαιών ακολούθησε ανείπωτη θλίψη για την απώλεια του ανδρείου Πάτροκλου.
- Full access to our public library
- Save favorite books
- Interact with authors
Αφιερωμένο στον Όμηρο.
Λίγη ώρα πριν, ο Πάτροκλος που τώρα χαροπαλεύει, έμοιαζε ανίκητος. Είχε ριχτεί στη μάχη με τέτοια ορμή που σκότωσε με τη μία εννέα Τρώες και παραλίγο να κυριεύσει τα απόρθητα τείχη μας.
Εγώ τον παρακολουθούσα από τις Σκαιές Πύλες. Για μια στιγμή σάστισα και δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Είχα μπροστά μου ένα δίλημμα – να μπω στη μάχη και να τον αντιμετωπίσω ή να καλέσω το λαό μου σε υποχώρηση μέσα στην πόλη; Ευτυχώς, συνήλθα γρήγορα χάρη στην παρέμβαση του θείου μου, του Άσιου ο οποίος ήρθε κοντά μου και με παρότρυνε να πολεμήσω. Μου θύμισε ποιος είμαι και ότι ο δισταγμός δεν μου ταιριάζει. Έτσι λοιπόν κι εγώ, χωρίς να χάσω άλλο χρόνο, διέταξα τον ηνίοχό μου, τον Κεβριόνη, να οδηγήσει το άρμα μου στη μάχη.
Γύρω μου υπήρχε μεγάλη αναστάτωση αλλά εμένα το μόνο που με ένοιαζε ήταν να βρω τον Πάτροκλο. Πράγματι, λίγα λεπτά αργότερα, τον είδα να πηδά από το άρμα του κρατώντας στο ένα χέρι τη λόγχη του και με το άλλο να με σημαδεύει με μια κοφτερή πέτρα. Για καλή μου τύχη αστόχησε αλλά πέτυχε τον Κεβριόνη ανάμεσα στα φρύδια και τον έριξε κάτω νεκρό. Τότε ο Πάτροκλος, γεμάτος έπαρση και θράσος για το κατόρθωμα του, άρχισε να κοροϊδεύει τον νεκρό. Ένιωσα το αίμα μου να βράζει και την οργή να ξεχειλίζει από μέσα μου. Πήδηξα από το άρμα μου και ρίχτηκα πάνω στον Πάτροκλο με όλη μου τη δύναμη. Παλέψαμε και οι δύο σαν λιοντάρια. Εγώ τραβούσα τον Κεβριόνη από το κεφάλι προσπαθώντας να τον σύρω προς το μέρος μου ενώ μαζεύτηκαν γύρω μας Αχαιοί και Τρώες πολλοί. Ακουγόταν ένας τρομερός βρόντος από ασπίδες και σπαθιά και πολλοί άντρες έπεφταν νεκροί και από τις δύο πλευρές. Τελικά, την ώρα που βασίλευε ο ήλιος, οι Αχαιοί κατάφεραν να μας νικήσουν και να πάρουν το σώμα και τα όπλα του Κεβριόνη.
- < BEGINNING
- END >
-
DOWNLOAD
-
LIKE(1)
-
COMMENT()
-
SHARE
-
SAVE
-
BUY THIS BOOK
(from $2.99+) -
BUY THIS BOOK
(from $2.99+) - DOWNLOAD
- LIKE (1)
- COMMENT ()
- SHARE
- SAVE
- Report
-
BUY
-
LIKE(1)
-
COMMENT()
-
SHARE
- Excessive Violence
- Harassment
- Offensive Pictures
- Spelling & Grammar Errors
- Unfinished
- Other Problem
COMMENTS
Click 'X' to report any negative comments. Thanks!