Μια φορά και έναν καιρό…

Ήταν μια μικρή χώρα που ονομαζόταν Ελπιδοχώρα. Όλοι οι κάτοικοι ξεχώριζαν για την καλοσύνη και την ευγένειά τους. Διατηρούσαν άριστες σχέσεις μεταξύ τους και επικοινωνούσαν όχι μόνο διά ζώσης αλλά και μέσω ενός ιστού που είχε φτιαχτεί από πολλές εργατικές αράχνες. Τα παιδιά χρησιμοποιούσαν το αραχνοδίκτυο για τις σχολικές τους εργασίες, τα παιχνίδια και τις συνομιλίες τους.

Ξαφνικά ένα μυστηριώδες άτομο με το όνομα Ανωνυμίξ εισέβαλε στο αραχνοδίκτυο, όπου αναρτούσε προσβλητικά σχόλια και έστελνε απειλητικά μηνύματα. Όλοι άρχισαν να αισθάνονται αναστατωμένοι και φοβισμένοι. Μια μέρα τρεις φίλοι, η Μάγια, η Πιξελόπη και ο Κυβέρτης, αποφάσισαν ότι δε θα αφήσουν τον Ανωνυμίξ να πληγώνει και να απειλεί τους ανθρώπους της Ελπιδοχώρας.

Ονόμασαν την ομάδα τους "Η Αστραπή" και ορκίστηκαν να σταματήσουν τον Ανωνυμίξ. Πρώτα αποφάσισαν να μάθουν και μετά να διδάξουν τους άλλους πώς να χειρίζονται τα κακόβουλα μηνύματα και να προστατεύουν τους αραχνολογαριασμούς τους, καθώς και να υποστηρίζουν όσους αισθάνονταν αδύναμοι από τον εκφοβισμό του Ανωνυμίξ. Με ποιον τρόπο, όμως, θα μπορούσαν να πετύχουν τους στόχους τους;

Διάλεξαν τρία μαγικά μέρη για να αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις για την αποστολή τους. Πρώτη η Μάγια επισκέφτηκε τη "Βιβλιοθήκη της Σοφίας", η οποία ήταν κρυμμένη σε μια πανύψηλη βελανιδιά στην άκρη της χώρας. Τα βιβλία της ψιθύριζαν συμβουλές σε όσους αναζητούσαν τη γνώση. Η Μάγια άκουσε προσεκτικά τους ψιθύρους και έμαθε ότι τα κακόβουλα μηνύματα δυναμώνουν περισσότερο όταν κρατιούνται κρυφά. Φεύγοντας πήρε για δώρο τον "Πάπυρο της Αλήθειας" που έγραφε:

"Αναφέρετε το κακό. Πείτε το σε κάποιον που εμπιστεύεστε."

Ισχυροί κωδικοί!

Κρατήστε τους μυστικούς!

Η Πιξελόπη με τη σειρά της επισκέφτηκε το "Θωρακισμένο Δάσος". Εκεί μια σοφή κουκουβάγια δίδασκε για τη δύναμη των ισχυρών κωδικών πρόσβασης και διάφορα μέσα προστασίας της ιδιωτικής ζωής. Η Πιξελόπη άκουσε την κουκουβάγια πολύ προσεκτικά. Μάλιστα, ήταν τόσο καλή μαθήτρια που κατάφερε να κερδίσει το "Χρυσό Κλειδί" με το οποίο θα κλείδωνε οριστικά τον Ανωνυμίξ έξω από το αραχνοδίκτυο. 

Ο Κυβέρτης ταξίδεψε στην καρδιά της χώρας, όπου βρισκόταν η "Πηγή του Θάρρους". Γονάτισε δίπλα στην πηγή και ήπιε από το καθαρό νερό της, αποκτώντας μια φωνή που καθησυχάζει τους φόβους και εμπνέει τους άλλους. Για δώρο η πηγή τού χάρισε "Το Φως της Καλοσύνης", ένα μαγικό λυχνάρι που θα αποκάλυπτε τα ψέματα του Ανωνυμίξ και θα δυνάμωνε τους δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων της Ελπιδοχώρας. 

Οπλισμένοι με γνώσεις και δώρα, οι τρεις φίλοι επέστρεψαν στην Ελπιδοχώρα, όπου ο Ανωνυμίξ συνέχιζε ακόμα να σκορπά σύγχυση και φόβο. 

Αρχικά προσπάθησε να κοροϊδέψει τη Μάγια. Αυτή, όμως, παρουσίασε τον "Πάπυρο της Αλήθειας" για να παρακινήσει όλους τους άλλους να μιλήσουν ενάντια στην αγένεια και τον εκφοβισμό, και να μην αφήσουν το κακό να εξαπλωθεί. 

.

Όμως ο Ανωνυμίξ δε σκόπευε να υποχωρήσει. Γι'αυτό προσπάθησε να ξεγελάσει και την Πιξελόπη. Για κακή του τύχη, αυτή χρησιμοποίησε το "Χρυσό Κλειδί" που της είχε δώσει η σοφή κουκουβάγια. Έτσι κατάφερε να κλειδώσει όλα τα κακόβουλα μηνύματα έξω από το αραχνοδίκτυο προστατεύοντας τους ανθρώπους της Ελπιδοχώρας.    

Αμέχως μετά ο Κυβέρτης βγήκε μπροστά και σήκωσε ψηλά το "Φως της Καλοσύνης". Η ζεστασιά του απλώθηκε παντού και εξαφάνισε τον φόβο και την αδυναμία των ανθρώπων. Σιγά σιγά όλοι άρχισαν να βρίσκουν το χαμένο θάρρος τους και να στηρίζουν ο ένας τον άλλον.

Μετά από όλα αυτά, ο Ανωνυμίξ αναγκάστηκε να απομακρυνθεί αμίλητος και ντροπιασμένος. Τώρα ήταν πια πολύ αδύναμος για να μπορεί να βλάπτει και να φοβίζει τους άλλους.    

Και έτσι η Ελπιδοχώρα σώθηκε! Όλοι ζητωκραύγαζαν για τους τρεις φίλους που κατάφεραν να πείσουν τους ανθρώπους να μιλούν ανοιχτά, να προστατεύουν την ιδιωτικότητά τους και να υποστηρίζουν τους άλλους απέναντι στους κακόβουλους χρήστες του αραχνοδικτύου. Επίσης, ο Κυβέρτης διοργάνωσε την "Ημέρα Θετικού Ιστού". Όλοι ανάρτησαν ευγενικά μηνύματα και δημιουργικές ιδέες για να πλημμυρίσει ο ιστός με θετικότητα και καλοσύνη. 

Στο τέλος έζησαν όλοι αυτοί καλά και εμείς... καλύτερα!