This book was created and published on StoryJumper™

©2015 StoryJumper, Inc.   All rights reserved.

Publish your own children's book: 

www.storyjumper.com

ამ სამყაროს ყველა წარმომადგენელი

            უდაოდ დიდი ქიმიკოსია

 მოღრუბლული ამიდი იყო, ცა საწვიმრად იყო მომზადებული,     უც

ებ საშინელი ქარიშხალი ამოვარდა და ძლიერი წვიმა დაიწყო, სადღაც 

თავი უნდა შემეფარებინა თორემ ასეთ წვიმაში გზას ვეღარ გავაგრძე

ლებდი, ირგვლივ მიმოვიხედე და ფუღუროიანი დიდი ხე დავინახე, გ

ადავწყვიტე იქ შემეფარებინა ცოტა ხნით თავი, ამავე დროს შიშმაც შე

მიპყრო ხეს მეხი არ დაცემოდა. ფუღუროში იოლად შევაღწიე, იქ კარგ

ი სითბო იყო და   წვიმაც ვერ აღწევდა, უცებ ხმა მომესმა, ხე მეკითხებ

ოდა ვინა ხარ და რას საქმიანობო, ვუთხარი რომ ქიმიკოსი ვიყავი. რო

გორც შევატყვე ამის მოსმენა მას გაუხარდა, შემდეგ ცოტა ჩაფიქრდა 

და მითხრა, თუ დაინტერესდები ჩემს ქვემო ლაბორატორიაში ვიზიტ

ორად მიგიწვევ, გაერთობი ,მეხის საფრთხეც მოიხსნება, მანამდე კი ამ

იდიც ჩადგებაო

რა თქმა უნდა დავთანმხმდი, მანამდე როგორც ქიმიკოსს სხვადასხვა ლაბორა

ტორია მენახა და კიდევ მქონდა ახლის ნახვის სურვილი. 

  უცბათ თითქოს ყველაფერი დატრიალდა და მოვექეცი რაღაც სითხეში   რომ

ელიც გვირაბის მაგვარ სისტემაში მიედინებოდა, სითხის დინებას ცურვით ქვ

ემოთ მივყვებოდი , ალაგ - ალაგ ნასვრეტოვან ბარიერებში მიწევდა გაძრომა, 

ეტყობოდა რომ სითხის მდინარე თანდათან ტოტებად იყოფოდა ,მე კი ძალია

ნ პატარა ვიყავი, ბოლოს ამ მდინარის პატარა ტოტმა ნაპირზე გამიყვანა, ცოტ

ა ხნით შევისვენე, მდინარე ერთდროულად მოტკბოც იყო და მომჟავოც. ცოტ

ა ხნის შემდეგ შევამჩნიე რომ უამრავი პატარა სხეულის გარემოცვაში ვიმყოფე

ბოდი,ისინი დაბინავებული იყვნენ ყველგან ხის ფესვებზე, ქვის ნატეხებზე , 

მიწაზე.

  ცოტა ხანში ისინი მომიახლოვდნენ და თავიანთ ენაზე საუბარი და

მიწყეს, ნაცნობ ენაზე საუბრობდნენ, გამომკითხეს ვინ ვიყავი, რა პ

როფესიის და რა მისიით ვიყავი იქ. როდესაც გაიგეს რომ ხემ მიმავ

ლინა იქ ლაბორატორიაში ვიზიტორად გაუხარდათ, ერთ -ერთმა ლ

აბორატორიაში ჩემი მეგზურობა ითავა და გამეცნო რომ ლითოტრო

ფების ხელმძრვანელი იყო, მკითხა თუ იცი ჩვენ რა გვევალებაო?

უარის ნიშნად მხრები ავიჩეჩე, მან თავის მსგავს თანამოძმეზე და ი

ქვე არსებულ ქვებზე მიმითითა, მითხრა ჩვენ ამ ქვების დაშლა და 

გადამუშავება გვევალებაო, შემდეგ განკარგულება გასცა და თანამო

ძმეებმა მართლაც დაიწყეს ქვის დაშლა, მალე მრავალი ნაცნობი ნივ

თიერება გაჩნდა, ეს ნივთიერებები ნიადაგთან და ქვასთან შევიდა 

რეაქციაში და წყალში ხსნად მარილებად იქცა, რომლებიც ჩემმა ნაც

ნობმა ხემ ფესვებით ხარბად მალევე შეისრუტა, სანაცვლოდ კი სხვა 

სითხე დააბრუნა უკან.

მეგზური თხრობას აგრძელებდა : ჩვენი შრომით ყველა მადლობელია, მცენარე

ები რომლებსაც მინერალებს ვაწვდით, ადამიანი რომლებიც მცენარის ნაყოფს 

აგროვებს, ასევე ცხოველებიც, ერთადერთი რასაც ჩვენი შრომა არ მოსწონს ეს 

ქვა არის მაგრამ რა ვქნათ ასეთი გაჩენილები ვართ, აბა რით ვიკვებოთო?

 შემდეგ ცოტა მოშორებით სხვა აღნაგობის ორგანიზმები გამოჩნდნენ ჩემმა მ

ეგზურმა მათზე მიმითითა და მითხრა იმათ ერიდე ორგანოტროფები არიან და 

შენს მსგავს ორგანიზმებს ისინი ამუშავებენო, მაგრამ სანამ ჩვენთან ხარ შიში ა

რაფრისა გქონდესო.არადა ამ დროს ეს ორგანოტროფები რაღაცას დასეოდნენ 

და   გაფაციცებით ამუშავებდნენ მოდი და ნუ შეგეშინდებოდა.

ამის შემდეგ კიდევ სხვა აღნაგობის ორგანიზმები გამოჩნდნენ ისინი ენერგიას მ

ზის სინათლიდან იღბდნენ და ნახშირორჟანგიდან ნახშირბადს ითვისებდნენ, 

და ნიადაგის ზედა ფენაში უფრო მეტად ბინადრობდნენ.

ჩვენ აქ საზრდოობისათვის სხვადასხვა ელემენტს ვიყენებთ და ამაში ჟანგ

ვა აღდგენის რეაქციები გვეხმარებიანო, ისინი გვაძლევენ ენერგიასო, 

სასიამოვნო იყო მათთან საუბარი, მათი განხორციელებული აქტივობები

ც, გუნდურობაც ძალიან მომეწონა, მაგრამ ჩემი უკან დაბრუნების დრო ახ

ლოვდებოდა, ჩემს მეგზურს ავუხსენი მდგომარეობა, ყველას დიდი მადლ

ობა გადავუხადე გაწეული მეგზურობისა და ინფორმაციის მოწოდებისათვ

ის, მათ იმ ადგილამდე მიმაცილეს სადაც შევხვდი, ამასობაში ხის ფესვებ

თან სხვადასხვა მარილის ხსნარით   გუბე დამდგარიყო ამ გუბელაში ხის ფ

ესვები ბუსუსებით სითხეს როგორც ტუმბო ისე იწოვდა და ზემოთ მიჰქონ

და, ჩავხტი ამ სითხეში და მასთან ერთად ფესვებში წავყევი დინებას, 

ისევ გვირამბში მიედინებოდა სითხე , მაგრამ არ გავდა იმ გვირაბს 

რომლითაც აქ ჩამოვედი, აქაც იყო ნასვრეტოვანი ბარიერები და გაძ

რომა კვლავ მიწევდა, გზად სხვა პატარა ნაკადულები გვიერთდებო

დნენ მლაშე   წყლის ნაკადულები, მდინარე თანდათან იზრდებოდა, 

ასე მივცურავდი სანამ ხმა არ მომესმა. 

ჩემი ნაცნობი ხე მეძახდა შეჩერდი , აქეთ გადმოდი , მანდ სხვა დრ

ოს გაგაგზავნი ახლა კი მითხარი როგორი შთაბეჭდილება დაგრჩა ჩე

მს ლაბორატორიებშიო.   მე ვუპასუხე რომ გაოცებული და აღრფთოვ

ანებული ვიყავი ნამდვილად, შთაბეჭდილება დამრჩა შესანიშნავი 

და რომ ,, იმ სამყაროს ყველა   წარმომადგენელი უდაოდ დიდი 

ქიმიკოსია,, 

ხეს ამის მოსმენა ძალზედ გაუხარდა, შემდეგ მას გაეცინა და მითხრ

ა, ჰო, რასაც თქვენ აკეთებთ , ჩვენ ის ბევრად უფრო იოლად გამოგ

ვდისო. 

სამომავლოდ კიდევ თუ ვესტუმრებოდი კარგ ამიდში, დამპირდა ზ

ემო ლაბორატორიის დათვალიერებას.კიდევ ბევრი ვესაუბრე ხეს   ,

ის ამაყობდა იმ ფაქტით რომ საკვების საძებნად გასვლა შორს არ   უ

წევდა და ყველაფერს იქვე მოიპოვებდა, მაგრამ წუხდა რომ სიარუ

ლი არ შეეძლო. ამასობაში წვიმასაც გადაეღო, დამშვიდობების დრო 

დადგა, ხეს ყველაფრისათვის მადლობა ვუთხარი   და დავემშვიდობ

ე. 

უცბათ ისევ ყველაფერი თავდაყირა დატრიალდა , გონს რომ მოვედი უ

კვე მინდორზე ვიყავი,მზე გამოსულიყო იქვე   ახლოს კი ფუღუროიანი ხ

ე იყო და მიცინოდა ,მე კი გონებაში ერთი აზრი მიტრიალებდა: ეს ერთ 

ადგილასაა მიჯაჭვული და საქმე რა კარგად აქვს აწყობილი, ჩვენ კი ამ

დენს ვმოძრაობთ და მაინც როგორ გვიჭირს არსებობა? გავაანალიზე არს

ებული მდგომარეობა და დავასკვენი რომ   ამ სამყაროს ( მცენარეები, ბა

ქტერიები, სოკოები) ყველა წარმომადგენელი , უდაოდ დიდი ქიმიკოსი

ა, ისინი ყველაფერს ეფექტურად იყენებენ .

You've previewed 10 of 16 pages.

To read more: