This book is dedicated to...αll who fears!!!

Preview audio:

storyj.mp/agmj9i7ngfdc

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα χωριό όμορφο. Οι κάτοικοί του δεν είχαν φύγει ποτέ από εκεί.

Τα γκρίζα ποντικάκια δεν είχαν ανεβεί ποτέ το γκρίζο βουνό για να δουν τι υπήρχε στην άλλη πλευρά. Πολλές φορές άκουγαν θορύβους να έρχονται από κει, μα γρήγορα τα ξεχνούσαν όλα.

Το χωριό αυτό άλλωστε είχε ό,τι χρειαζόταν ένα γκρίζο ποντικάκι για να ζήσει ευτυχισμένο και τίποτα δε θα χαλούσε τη διάθεσή τους.

Αγόραζαν φρέσκο ψωμάκι από το αρτοποιείο του κυρ Ποντικοφούρναρη και φρέσκο τυράκι από το τυροκομείο της γειτονιάς.

Α! να και η ταβέρνα του Ποντικοταβερνιάρη που μαζί με την ποντικούλα του φρόντιζαν να προσφέρουν ζεστό σπιτικό φαγητό σε όλα τα γκρίζα ποντικάκια που δούλευαν σκληρά κάθε μέρα...

και μετά γλυκαίνονταν με τούρτες και πάστες από το ζαχαροπλαστείο του Ποντικοζαχαροπλάστη,

οι οποίοι αγόραζαν καθημερινά φρέσκα υλικά από το Σούπερ Μάρκετ του χωριού.

Κι εκτός από όλα αυτά...

υπήρχε και Ποντικογιατρός με Ποντικονοσοκόμα που γιάτρευαν τους ασθενείς στο ιατρείο τους,

αλλά και ταχυδρομείο, όπου ο Ποντικοταδρόμος μοίραζε από σπίτι σε σπίτι γράμματα και δέματα χαρίζοντας τη χαρά,

και φυσικά και ηλεκτρολογικό εργαστήρι με αφεντικό την Ποντικοκωνσταντίνα Ηλεκτρολογίνα, που έφτιαχνε τα φώτα, τους φακούς και τα καλώδια που χαλούσαν.

Α! να και η Ποντικομορφούλα που χτενίζει τα μαλλιά της Ποντικοπλούσιας Ποντικίνας αλλά και όλων των μαμάδων του χωριού...

όταν αφήνουν τα μικρά ποντικάκια τους στο σχολείο για να μάθουν γράμματα από την Ποντικοστελάνα τη δασκάλα...

που παντρεύτηκε προχθές το Δήμαρχο τον ποντικό τον πιο σοφό.

Έτσι κυλούσαν οι μέρες στο Ποντικοχωριό, ώσπου...

...ένα πρωινό θόρυβος ακούστηκε δυνατός πέρα μακριά από το γκρι βουνό!

Τα γκρίζα ποντικάκια τρομαγμένα συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του χωριού. Μπλε έγιναν από το φόβο τους. φώναζαν, έκλαιγαν και όλα αναρωτιόντουσαν!

"Καλέ, τι ήχος είναι αυτός;"

Κατά το μεσημέρι, να 'σου κι ένας καπνός γκρίζος και πυκνός πίσω από το γκρι βουνό. Τα ποντικάκια φοβήθηκαν τώρα για τα καλά. Αναρωτιόντουσαν συνεχώς..."Τι να σήμαινε αυτό;'

Ο Δήμαρχος προσπάθησε να τους ηρεμήσει και το φόβο τους να διώξει. Τα ποντικάκια όμως όλο τον ρωτούσαν: "Πες μας κυρ Δήμαρχε, τι συμβαίνει;", "Τι γίνεται πίσω από αυτό το βουνό;"

"Μήπως είναι άνθρωποι που ήρθαν να καταστρέψουν το χωριό;" αναρωτήθηκε ένα γκρίζο ποντικάκι.

"Μήπως είναι κανένας δράκος που βγάζει φωτιές και καπνό;" φώναξε δυνατά η Ποντικοκωνσταντίνα η Ηλεκτρολογίνα.