As the creator of this project, I would like to express my deepest gratefulness and thank the following teachers and their students for their great contributions and hard work. They have made this project more than amazing. Once more THANK YOU !

Ana Pawlowska

Paulo Ribeiro

Fiorella Graziano

Nicoleta Radu

Anna Magkiosi

CRISTINA DIAZ

Ancuta Deliu

ΚΙΚΙΛΙΑ ΤΣΟΥΚΑΛΑ

Tanea Stetca

Marta Krysiak

aionesa  Ionela

Maria luisa Zaffarano

ALIYA AGAYEVA

Natividade Santos

Klaudia Zborovjanová

ΜΑΡΙΑ ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟ

Diana Gette 

Petrunjela Krajačić

Irma Gvenetadze

Katarzyna Nuszkiewicz - Stopczyńska 

Magdalena Bartoszyńska 

Giulia Benvenuto

Iryna Panasiuk

Katarzyna Buczek

Niculina Sabadîș

Mariana Iacob

Polyxeni Schoina

claudia catapano

Yuliya Hryhorenko

Lidija Hatadi

Magdalena Jendrzejczak

Ilona Szymańska

Danguole OLBUTIENE 

ΕΙΡΗΝΗ ΝΤΖΙΦΕΡΗ

Anush Torosyan 

Margarita Martín

Ivana Bašić

Daniela Apetrechioaie

Svitlana Lenarska

Ana Ceban

Natalija Spasovski

Urzula Kwapisz

Maria Papazafeiri

Lidija Nikolik

Tatiana Miklošová

Valentina Glavica

Monika Krancic

Magdalena Wozniak

Aleksandra Cvetanovska

The Christmas story!

It was Christmas Eve, the night before Christmas! Everything was ready for the following day;all the houses were decorated with Christmas ornaments and lights. There was milk and cookies under every Christmas tree.

The night was silent; It was snowing .The streets were covered with snow, and there were beautiful snowmen in every yard.

Before going to bed, little Nina once more asked for Santa o bring her a brown teddy bear. ‘Please dear Santa, I have been a very good girl’- she said, - ‘I have listened to my parents and my teacher! Please bring me a teddy bear.’

It was the biggest moment of the year at the North Pole. All the reindeer have been hitched up, and Santa’s sleigh was flying across the Christmas Eve’s sky.



The elves waved goodbye, cheering for Santa and the reindeer as they begin their trip to deliver toys to children all over the world.

As Santa’s sleigh flew high in the sky, the eldest elf said: - ‘Well, let’s go back into our workshop! It’s time to clean up for the day and prepare for tomorrow’s party!’

As the elves put away their tools and swept and cleaned the floor, Bud realized that the brown teddy bear, little Nina wanted for Christmas had been left behind.



‘Oh, no, no!’ – He said – ‘We accidentally put a Barbie doll in Santa’s bag for Nina instead of this brown teddy bear.’

The eldest elf ordered Bud to call quickly Santa on the magic radio to tell him the bad news about the teddy bear.



‘Nina will be very, very sad if she doesn’t get the brown teddy bear! She will think I have forgotten her’- Santa said- ‘Why don’t you take Rudolph, my youngest reindeer and meet me on my next stop to bring Nina’s teddy bear.’

‘Oh no!’ – Bud said – ‘I can’t see a thing in front of me!’ But Rudolph just shook his head and suddenly a bright, red light lit the Christmas Eve’s sky.

‘What is this? Is it a magic? ‘– Bud said. And yes, it was magic. Rudolph was a magical reindeer. His nose was spreading the bright red, light that lit the sky.

They flew around the world, until Bud spotted Santa’s sleigh on one roof, delivering toys.

‘There’s Santa’s sleigh!’ – Bud shouted – ‘Let’s go!’

They quickly landed on the roof and Bud gave Santa the brown teddy bear.

‘Ho ho ho’ – Santa laughed – ‘Nina will be very happy when she wakes up’.

‘I always knew that Rudolph was the most special reindeer on this world.’ – He said 

‘Thank you and Merry Christmas!!!’- his voice echoed in the silent night.

The End

Божиќна Приказна

Беше Бадник, ноќта пред Божиќ! Се беше спремно за големиот ден, сите куќи беа украсени со Божиќни украси и сијалички. Имаше млеко и колачиња под секоја Новогодишна елка.



Се беше толку тивно и мирно, полека вееше .Улиците беа прекриени со снег, и имаше снешковци во секој двор.

Пред да си легне, малата Нина уште еднаш го замоли Дедо Мраз да и подари кафеаво мече за Божиќ. 

"Те молам, Дедо Мраз, јас бев добро дете" - таа изусти- "Бев послушна. Ги слушав мама и тато, како и учителката! Те молам, донеси ми меченце "

Тоа беше најважниот момент на Северниот Пол. Сите ирваси беа спремни и ја повлекоа санката на Дедо Мраз нагоре кон небото.



Сите џуџиња мавтаа со рацете, поздравувајќи го и бодрејќи го Дедо Мраз и ирвасите, како што го започнуваат прекрасното, но макотрпно патување да ги однесат подароците на децата низ целиот свет.

Како што санката на Дедо Мраз полека се губеше од видикот, најстарото џуџе кажа: "Ајде, да се вратиме назад во нашата работилница! Време е да исчистиме и да се спремиме за утрешната забава! "

Кaко што џуџињата ги раскреваа нивните алати и го метеа подот, Бад свати дека кафеавото мече, кое Нина го посака како Божиќен подарок, сеуште е тука, кај нив.



"Ох, не!" - Извика тој - "грешка По, наместо ова кафеаво мече, во торбата на Дедо Мраз сме ставиле барбика за Нина"

Најстарото џуџе му нареди на Бад да го земе магичното радио и брзо да му се јави на Дедо Мраз за да му ги соопшти лошите вести.

"Нина ќе биде многу тажна ако не го добие мечето. Ќе помисли дека сум ја заборавил "- кажа Дедо Мраз -". Зошто не го земеш моето најмало ирвасче, Рудолф и да ме стасате на мојата следна станица за да го донесете мечето за Нина "

Надвор беше темно и облачно. Бад беше исплашен, најмногу поради тоа што Рудолф беше млад, никогаш немаше летано. Но полека тргнаа за да го пресретнат Дедо Мраз.

"Ох, не! Ништо не гледам пред мене "- рече Бад. Но Рудолф само ја протресе главата, и однеднаш силна црвена светлина го осветли Бадниковото небо.

"Леле, што ли е ова? Да не е некаква магија "-? Се запраша Бад. И да, тоа беше магија. Рудолф беше мгичен ирвас. Неговото округло носе ја ширеше силната, црвена светлина што им го осветлуваше патот.

Тие летаа и летаа низ целиот свет, се додека Бад не ја забечежа санката на Дедо Мраз на еден покрив.

"Ене ја санката на Дедо Мраз" - викна Бад - ". Рудолф, ајде да одиме"

Брзо се спуштија на покривот и Бад му го предаде мечето на Дедо Мраз.

"Хо, хо, хо" - се насмеа Дедо Мраз - "Нина ќе биде многу среќна кога ќе се разбуди"



Дедо Мраз нежно го погали Рудолф и рече - "Одсекогаш знаев дека Рудолф е посебен, единствен на целиот свет".

"Ви Благодарам и СРЕЌЕН БОЖИЌ НА СИТЕ" - неговиот глас одекна во тивката ноќ.

LA HISTORIA DE LA NAVIDAD

Era Noche Buena, la noche antes de Navidad! Todo estaba listo para el gran día. Todas las Casas Estaban Decoradas con adornos y luces Navideñas. Habia galletas y leche debajo de cada Albero di Natale.



La noche estaba en Calma, estaba nevando. Las calles Estaban Coperture de nieve y había preciosos Muñecos de nieve por cada Rincon.

Antes de irse a la cama, la pequeña Nina le Pidio una vez más un Papá Noel que le trajera un osito de peluche Marrón. 'Por favor, Papá Noel, ha sido una niña muy buena', dijo ', ha escuchado a mis padres ya mi profe! favore Por, tráeme un osito de peluche.

Era el mejor Momento del año en el Polo Norte. Habían enganchado a todos los Renos, el trineo de Papá Noel estaba sobrevolando el cielo de la noche de Noche Buena.



Los elfos / Duendes SE despidieron, animando un Papa Noel ya los que renos comenzaban su viaje para repartir juguetes a los Ninos de todo el mundo.

Mientras el trineo de Papá Noel volaba Alto en el cielo, el más Elfo sindaco dijo: 'Bueno, ¡volvamos al più alto, es hora de recogerlo todo y prepararlo para la fiesta de mañana!

Los elfos retiraron herramientas sus, barrieron y limpiaron el suelo cuando Bud se dio cuenta de que el pequeño osito marrón de peluche que la pequeña Nina quería para Navidad se había quedado allí.



'Oh, no, no', dijo, 'Pusimos por errore Una Barbie en la que bolsa Papá Noel lleva para Nina en vez de este osito de peluche Marrón'.

El Elfo sindaco ordeño un germoglio que llamara Rapidamente un Papá Noel por su Radio Mágica para las malas contarle Noticias sobre el osito de peluche.



'¡Nina se pondrá muy muy triste si no tiene su osito de peluche marrón! Pensará que me ha Olvidado de ella ', dijo Papá Noel,' ¿Por Que No Coges una Rodolfo, mi reno más joven, y le dadi que se Reuna conmigo en mi próxima parada y me traiga el osito de peluche de Nina? '.

Estaba oscuro y nublado. Bud tenía miedo porque Rodolfo era un reno joven que nunca ante había volado pero no Podia decepcionar un Papá Noel y despegaron para reunirse con el.

'¡Oh, no !, dijo Bud,' ¡no puedo ver nada! ' Pero Rodolfo simplemente sacudió su cabeza y, de repente, Una luz roja brillante iluminó el cielo de la Noche Buena.

'¿Qué es esto? ¿Es un truco de magia? ', Dijo Bud. Y sí, era magia, Rodolfo era un reno Magico. Su nariz desprendía Una luz roja brillante que iluminaba do Camino en el cielo oscuro.

Volaron alrededor del mundo hasta que Bud vio el trineo de Papá Noel en Tejado un, repartiendo juguetes.

'¡Allí está el trineo de Papa Noel!' - Grito Bud - '¡Vamos!'

Rapidamente aterrizaron en el tejado y Bud le dio un Papa Noel el osito de peluche Marrón.

'Ja ja ja', Grito Papá Noel, 'Nina estará muy feliz cuando se despierte'.

Papá Noel dio Una Amable Palmada en la espalda una Rodolfo y le dijo: 'Siempre supe que Rodolfo era El Reno más Especial de este mundo.'

¡Gracias y Feliz Navidad !, su voz resonó el la noche Silenciosa.

Era la vigilia di Natale, la notte prima di Natale! Tutto era pronto per il grande giorno! Tutte le case erano state decorate con addobbi natalizi e le luci. C'erano biscotti e latte sotto ogni albero di Natale.



La notte era silenziosa; stava nevicando; Le strade erano coperte di neve, e si vedevano bei pupazzi di neve in ogni cantiere.

Poco prima di andare a letto, Nina ancora una volta aveva chiesto a Babbo Natale di portarle un orsacchiotto bruno. 'Per favore caro Babbo, sono stato un ottima bambina" disse "' Ho ascoltato i miei genitori e il mio maestro! Vi prego di portarmi un orsacchiotto".

E ' il momento più importante dell'anno al Polo Nord. Tutte le renne sono stati agganciae e la slitta di Babbo Natale vola attraverso il cielo della notte di Natale.



Gli elfi salutano e tifano per Babbo Natale,le renne iniziano il loro viaggio per consegnare i giocattoli ai bambini di tutto il mondo.

Mentre la slitta di Babbo Natale vola in alto nel cielo,l'elfo più anziano dice: - 'Bene, torniamo nel nostro laboratorio! E 'ora di ripulire per il giorno e prepararder la festa di domani!'

Come gli elfi mettono via i loro strumenti , spazzolano e puliscono  il pavimento, Bud si rese conto che l'orsacchiotto,marrone che voleva Nina per Natale è stato  lasciato alle spalle.



'Oh, no, no!' - Ha detto - 'Abbiamo accidentalmente messo un bambola Barbie in sacchetto di Babbo Natale per Nina invece di questo orsacchiotto marrone.'

L'elfo più anziano Bud chiama rapidamente Babbo Natale alla radio per dargli la cattiva notizia circa l'orsacchiotto.



'Nina sarà molto, molto triste se non ottiene l' orsacchiotto bruno.Lei penserà che l'ha dimenticata dice Babbo Natale."'Perché non si prende Rudolph, la renna più giovane e mi ha incontrato sulla mia prossima fermata per portare orsacchiotto di Nina.

Era buio e nuvoloso. Bud aveva paura perché Rudolph era un giovane renna che non ha volato prima. Ma non poteva permettere di Santa verso il basso e hanno preso fuori per incontrarlo.

'Oh no!' - Bud ha detto - 'Non riesco a vedere una cosa di fronte a me! 'Ma Rudolph scosse la testa e all'improvviso una luce brillante, rosso illuminato il cielo della notte di Natale.



'Cos'è questo? È una magia? '- Bud detto. E sì, è stato magico. Rudolph era una renna magica. Il suo naso si stava diffondendo il rosso acceso, la luce che ha illuminato la loro strada nel cielo scuro.

Hanno volato in tutto il mondo, fino a quando Bud macchiato slitta di Babbo Natale su un tetto, offrendo giocattoli.

'C'è slitta di Babbo Natale!' - Bud gridò - 'Andiamo!'

Sono atterrati rapidamente sul tetto e Bud dato Babbo l'orso bruno orsacchiotto.

'Ho Ho Ho' - Santa rise - 'Nina sarà molto felice quando si sveglia'.

Babbo accarezzò delicatamente Rudolph e disse: 'Ho sempre saputo che era Rudolph la renna più speciale su questo mondo.'

«Grazie e Buon Natale !!! ' - La sua voce echeggiò nella notte Silen.

To była Wigilia, noc przed świętami! Wszystko było już gotowe na ten wielki dzień! Wszystkie domy zostały już ustrojone światełkami i świątecznymi ozdobami, a pod choinkami można było znaleźć ciasteczka i mleko dla Mikołaja i jego reniferów. 



Noc była cicha; padał śnieg; Ulice były pokryte śniegiem, a przed każdym domem stał puchaty bałwanek.

W jednym z tych domów, przed zapadnięciem w sen, mała Nina po raz kolejny poprosiła Świętego Mikołaja aby przyniósł jej brązowego misia w prezencie. 'Proszę Kochany Święty Mikołaju, byłam bardzo grzeczną dziewczynką'- powiedziała - " Zawsze słuchałam moich rodziców i nauczycieli! Proszę, przynieś mi pluszowego misia".

Tymczasem na Biegunie Północnym trwały przygotowania do wyjazdu Świętego Mikołaja z podarunkami dla dzieci. To było najważniejsze wydarzenie w całym roku na Biegunie Północnym. Wszystkie renifery zostały już zaprzęgnięte do sań i wkrótce sanie Mikołaja wzbiły się w wigilijne niebo.

Elfy pomachały Mikołajowi na pożegnanie, którego zaprzęg wzbijał się coraz wyżej i szybciej w niebo, aby zdążyć w tę wigilijną noc dostarczyć podarunki dzieciom na całym świecie. 



Gdy sanie Mikołaja były już wysoko na niebie, najstarszy elf powiedział: "Wracajmy już do naszego mikołajowego warsztatu, trzeba posprzątać i przygotować się do jutrzejszych Świąt"

Wszystkie elfy ochoczo zabrały się do pracy, zamiatały miotełkami podłogę, czyściły i sprzątały mikołajkowy warsztat. Nagle, jeden z elfów, Bud, zauważył w kącie na podłodze brązowego misia. O nie! to był pluszowy miś o którym tak bardzo marzyła mała dziewczynka o imieniu Nina



"Och, nie, nie! - lamentował Bud - co za okropna pomyłka! Do worka Mikołaja włożyliśmy dla małej Niny lalkę Barbie, zamiast jej wymarzonego brązowego misia!"

Najstarszy elf  zawołał Bud'a - "Szybko, trzeba zadzwonić naszym magicznym telefonem do Świętego Mikołaja i przekazać mu złe wieści o zostawionym misiu".



"Nina będzie bardzo smutna, gdy nie dostanie brązowego misia" - zawołał zmartwiony Święty Mikołaj - "Pomyśli, że o niej zapomniałem". "Elfy, przygotujcie mojego najmłodszego renifera, Rudolpha, do drogi, weźcie misia i spotkajmy się na następnym przystanku - dostarczymy brązowego misia dla Niny!"

Noc była już ciemna i pochmurna, Bud, bardzo się bał, ponieważ Rudolph, był najmłodszym reniferem w zaprzęgu Świętego Mikołaja i jeszcze nigdy nie miał okazji wyruszyć z innymi reniferami na wigilijną wyprawę, nigdy nie latał po niebie i nie dostarczał dzieciom podarunków.

Ale Bud wiedział, że nie może zawieść Świętego Mikołaja, więc wraz z Rudolphem wyruszyli w drogę.  

'Och, nie! - zmartwił się Bud -"jest tak ciemno, że zupełnie nie widać drogi" Ale Rudolph tylko potrząsnął głową i nagle jasne, czerwone światło rozświetliło wigilijne niebo. 

"Co to jest?" - zastanawiał się Bud - "Czy to magia?" Tak, to była magia. Rudolph był niezwykłym reniferem. Jego zaczarowany nos jaśniał magicznym czerwonym blaskiem i rozświetlał drogę zaprzęgowi Świętego Mikołaja w ciemną wigilijną noc. 

Bud i Rudolph lecieli po całym świecie poszukując Świętego Mikołaja. Aż nagle Bud zauważył sanie Mikołaja na jednym z dachów domów, do którego Mikołaj właśnie dostarczał prezenty.

"Tam są sanie Mikołaja!" - wykrzyknął Bud - "dalej, lećmy do niego"

Bud i Rudolph szybko wylądowali na dachu domu, na którym dostrzegli Mikołaja i Bud wręczył Mikołajowi brązowego misia. 

"Ho,ho,ho" - zaśmiał się Mikołaj - "Nina będzie bardzo szczęśliwa, kiedy się obudzi"

Mikołaj delikatnie poklepał Rudolpha i powiedział "Zawsze wiedziałem, że Rudolph to najbardziej wyjątkowy renifer na świecie"

"Dziękuję ci Rudolphie, Wesołych Świąt - głos Mikołaja odbił się echem w ciszy wigilijnej nocy

VIANOČNÝ PRÍBEH

Bol Štedrý večer, noc pred Vianocami. Všetko bolo pripravené na veľký deň. Všetky domy boli vyzdobené vianočnými ozdobami a svetlami. Pod vianočnými stromčekmi boli pripravené sušienky a mlieko.



Noc bola tichá, snežilo. Ulice boli zasnežené, v každom dvore stál krásny snehuliak.

Predtým, než išla malá Nina spať, posledný raz poprosila Santu, aby jej priniesol plyšového medvedíka. ´´Drahý Santa, bola som veľmi dobrá „- povedala- „Počúvala som rodičov a pani učiteľku! Prosím Ťa, prines mi plyšového medvedíka.“

Na Severnom Póle to bolanajvýznamnejšia chvíľa roka. Všetky soby boli zapriahnuté a Santove sane leteli po Štedrovečernej oblohe.



Škriatkovia mávali pokrikujúcna Santu a jeho soby, ktoré začínali ich cestu za doručovaním hračiek pre deti na celom svete.

Keď Santove sane vyleteli vysoko na oblohu, najstarší škriatok povedal – „Poďme pokračovať v práci! Je čas všetko poupratovať a pripraviť sa na zajtrajšiu oslavu!“

Ako odkladali náradie, zametali a umyli dlážku zistili, že plyšový macík, ktorého si želala malá Nina, zostal odložený vzadu.



„Ó nie, nie!“-povedal škriatok – „ Nedopatrením sme vložili do Santovho vrecúška pre Ninubábiku Barbie, namiesto plyšového medvedíka“.

Najstarší škriatok nariadil Budovi, aby sa rýchlo spojil čarovným rádiom so Santom a oznámil mu zlú správu o zámene plyšového medvedíka.



„Nina bude veľmi, veľmi smutná ak nedostane plyšového medvedíka! Bude si myslieť, že som na ňu zabudol.“-povedal Santa. „Prečo nezoberieš Rudolfa, môjho najmladšieho soba a nepočkášma na ďalšej zastávke aj s plyšovým medvedíkom pre Ninu?“

Bolo zamračené a bola tma. Bud bol vyľakaný, pretože Rudolf bol najmladší sob a nikdy predtým ešte neletel. Ale Škriatok nechcel sklamať Santu, preto vzlietli, aby sa stretli so Santom.



„Ach nie! - povedal Bud -„Nevidím pred seba!“Ale Rudolf len potriasol hlavou a znenazdania jasné červené svetlo zasvietilo štedrovečernou oblohou.

„Čo je to? Je to kúzlo? - povedal Bud. Áno, bolo to kúzlo. Rudolf bol kúzelný sob. Jeho nos šíril jasné červené svetlo ďalekou tmavou oblohou.

Leteli okolo celého sveta, kýmBud nezbadal na jednej zo striechSantove sane, roznášajúce hračky.

„Tam sú Santove sane!“- zakričal Bud- „Poďme!“

Rýchlo pristáli na streche a Bud podal Santovi plyšového medvedíka.

„Ho, ho, ho“ – smial sa Santa- „Nina sa bude veľmi tešiť keď sa zobudí“.

Santa jemne potľapkal Rudolfa a povedal „Vždy som vedel, že Rudolf jenajlepší sob na celom svete“.



„Ďakujem a Šťastné Vianoce !!!“- Santov hlas sa ozýval tichou nocou.

 Різдвяна історія

Це була ніч напередодні Різдва! Все було готове для великого дня! Всі будинки були оздоблені різдвяними прикрасами та ліхтариками. Під кожною ялинкою було молоко та печиво.



Ніч була тихою та засніженою, вулиці покрились снігом, а біля кожного двору знаходився неймовірної краси сніговик.

Перед тим як піти до ліжка, маленька Ніна ще раз попрохала Санту принести їй бурого ведмежатка. « Дорогий Санта, я була дуже хорошою дівчинкою» - вона сказала, - « Я добре слухалась маму та свою вчительку! Будь ласка принеси ведмежа.»

Це був один з найвеличніших моментів на Північному полюсі. Всі олені були запряжені і санчата Санти летіли через все небо напередодні Різдва.



Ельфи помахали на прощання, вболіваючи за Санту і олені розпочали свою подорож, щоб роздати іграшки всім дітям на світі.

Як тільки сані пролетіли високо у небі, старший ельф сказав: - «Ну що, повертаймося назад до нашої майстерні! Час прибратися і готуватися до завтрашньої вечірки!»

Щойно ельф склав свої інструменти і прибрав підлогу, Бад зрозумів, що буре ведмежа, яке хотіла маленька Ніна на Різдво, залишилося.



« О, ні, ні!» - він викрикнув « Ми випадково поклали Барбі в мішок Санти замість бурого ведмедика.»

Старший ельф одразу ж наказав Бадові зателефонувати Санті і по чарівному радіо повідомити йому погані новини про плюшевого ведмедика.



« Ніна дуже засмутиться ,як що не отримає свого бурого ведмедика! Вона подумає, що я забув про неї» - сказав Санта – « Чому б тобі не взяти Рудольфа, мого молодшого оленя, і не зустрітися зі мною на наступній зупинці.

Було темно і хмарно. Бад був дуже наляканим, тому що Рудольф був молодим оленем, який до цього ще не літав. Але ельф не міг підвести Санту і вони відправились на зустріч.

« О, ні!» - сказав Бад – « Я нічого не бачу попереду !» Але Рудольф лише похитав головою і раптом яскраве червоне світло загорілося в перед різдвяному небі.

«Що це? Чи це чудо?» запитав Бад. Так, це було чудо. Рудольф був магічним оленем. Його ніс видавав яскраве червоне світло, яким від освітлював шлях у темному небі.

Вони пролетіли весь світ, поки бадне помітив Санту на одному із дахів, який роздавав іграшки.

« Там санчата Санти» - закричав Бад – « Вперед!»

Вони швидко приземлилися на дах і Бад віддав Санті бурого ведмедика.



« Хо хо хо» - Санта засміявся – «Ніна дуже зрадіє як прокинеться»

Санта м’яко поплескав Рудольфа і мовив « Я завжди знав, що Рудольф найособливіший олень у всьому світі».

« Дякую тобі і щасливого Різдва!!!» - відголос пролунав у тихій ночі.