Μην κλαις Ειρήνη!

Κάθε φορά και σε κάθε καιρό , όταν γεννιέται ένα παιδί , οι νεράιδες έρχονται σκύβουν πάνω από την κούνια του, ψιθυρίζουν τις πιο γλυκές ευχές και εκείνες πραγματοποιούνται. Οι νεράιδες μοιράζουν στα μωρά ομορφιά, αγάπη, εξυπνάδα.
Ανάμεσα σε αυτές τις νεράιδες ήταν η Ειρήνη και οι κόρες της , η Χαρά, η Ευτυχία, η Δικαιοσύνη, η Ελπίδα.
Ήρθε όμως ένας καιρός που η Ειρήνη δεν πλησίασε καμιά κούνια. Και μαζί της δεν φάνηκαν και οι κόρες της. Μόνο η Ελπίδα έφτανε και χάιδευε με στοργή τα μικρά κεφαλάκια.

Και γιατί δεν έρχονταν πια η Ειρήνη με τις κόρες της; Δεν έρχονταν γιατί ο Πόλεμος τις παγίδεψε! Δεν ήρθαν γιατί κοιτάχτηκαν στο μαγικό καθρέφτη. Αυτός ο καθρέφτης , δημιούργημα του Πολέμου, παγίδεψε το μυαλό τους. Μάγεψε την Ειρήνη και έβλεπε τον κόσμο διαφορετικά.

Έβλεπε τους ηγέτες των κρατών να βομβαρδίζουν και πίστευε ότι γινόταν για καλό δικό της. Την έπεισαν ότι για χάρη της βομβάρδιζαν, ότι έπρεπε να σκοτώσουν τον Πόλεμο.
Όλοι λοιπόν για χάρη της Ειρήνης έκαναν πόλεμο!
Σκότωναν αθώους ανθρώπους με όπλα και με βόμβες.



Μάλιστα για να μην τους υποψιαστεί η Ειρήνη, σε κάποιους λαούς απλά στερούσαν το φαγητό και το καθαρό νερό και πέθαιναν από αρρώστιες. Η Ειρήνη είχε χάσει τελείως τα λογικά της.



Κοιτούσε τον εαυτό της στον καθρέφτη και ρωτούσε:
-Καθρέφτη καθρεφτάκι μου, πες μου υπάρχει πιο όμορφη από μένα στον κόσμο;
Και ο καθρέφτης απαντούσε.
-Εσύ είσαι η πιο όμορφη και χάρη σε σένα και τις κόρες σου είναι όλοι ευτυχισμένοι πάνω στη Γη!

Την ίδια στιγμή ο Πόλεμος και τα παιδιά του κυριαρχούσαν. Η Πείνα , η Δυστυχία, ο Θάνατος, ο Φόβος, ο Πόνος, η Αδικία, η Κακία, η Μαύρη Σκιά. Ο πόλεμος τα είχε καταφέρει πολύ καλά. Η Ειρήνη δεν έβλεπε όλη αυτήν τη συμφορά που επικρατούσε παντού. Ανυποψίαστη, φωτογραφιζόταν στα ερείπια, ανάμεσα σε πτώματα, ανάμεσα σε ηγέτες κρατών. Οι άνθρωποι την έβλεπαν σε απευθείας μετάδοση στις τηλεοράσεις, στα τάμπλετ.











Κοιτούσαν και κουνούσαν το κεφάλι τους λυπημένοι. Μα είναι αυτή η Ειρήνη;Ενώ όμως έβλεπαν ότι κάτι δεν πάει καλά δεν έκαναν τίποτα! Αδιαφορούσαν, σαν να μην έβλεπαν. Σαν να ήταν κι εκείνοι μαγεμένοι. Τα παιδιά μόνο καταλάβαιναν τι συνέβαινε. Κοιτούσαν πανικόβλητα!
Εκείνον τον καιρό σε όλη τη γη τα πράγματα ήταν δύσκολα, μα σε μια χώρα μακρινή στην Ασία, τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα! Η Πείνα , η Δυστυχία, ο Θάνατος, ο Φόβος κυριαρχούσαν. Εκεί ζούσαν δυο παιδιά , ο Χανσό και η Νάντια με τους γονείς τους τον Ταμίμ και την Τζασμίν.
Οι βομβαρδισμοί γκρέμισαν το σπίτι τους και δεν είχαν φαγητό να φάνε... Μια μέρα οι γονείς τους , τους είπαν.
- Καλά μας παιδιά, ένα πλοίο θα ξεκινήσει αύριο για την Ελλάδα. Δώσαμε ότι χρήματα είχαμε και αγοράσαμε 2 εισιτήρια . Δεν είχαμε χρήματα για 4 εισιτήρια, να φύγουμε όλοι . Θα φύγετε εσείς να πάτε να βρείτε την Ειρήνη και όταν μπορέσουμε θα έρθουμε κι εμείς να σας βρούμε.
Το ταξίδι ξεκίνησε. Φορούσαν πορτοκαλί σωσίβια και έτρωγαν τις σταφίδες και τα σύκα που είχαν μαζί τους. Η Ελπίδα ήταν πάντα δίπλα τους και τους έδινε κουράγιο. Το πλοίο ταξίδευε 2 μέρες και τα δυο αδερφάκια αγκαλιασμένα σε μια γωνιά έκαναν όνειρα για την καινούρια ζωή τους.
- Full access to our public library
- Save favorite books
- Interact with authors
Μην κλαις Ειρήνη!

Κάθε φορά και σε κάθε καιρό , όταν γεννιέται ένα παιδί , οι νεράιδες έρχονται σκύβουν πάνω από την κούνια του, ψιθυρίζουν τις πιο γλυκές ευχές και εκείνες πραγματοποιούνται. Οι νεράιδες μοιράζουν στα μωρά ομορφιά, αγάπη, εξυπνάδα.
Ανάμεσα σε αυτές τις νεράιδες ήταν η Ειρήνη και οι κόρες της , η Χαρά, η Ευτυχία, η Δικαιοσύνη, η Ελπίδα.
Ήρθε όμως ένας καιρός που η Ειρήνη δεν πλησίασε καμιά κούνια. Και μαζί της δεν φάνηκαν και οι κόρες της. Μόνο η Ελπίδα έφτανε και χάιδευε με στοργή τα μικρά κεφαλάκια.
- < BEGINNING
- END >
-
DOWNLOAD
-
LIKE(2)
-
COMMENT()
-
SHARE
-
SAVE
-
BUY THIS BOOK
(from $6.99+) -
BUY THIS BOOK
(from $6.99+) - DOWNLOAD
- LIKE (2)
- COMMENT ()
- SHARE
- SAVE
- Report
-
BUY
-
LIKE(2)
-
COMMENT()
-
SHARE
- Excessive Violence
- Harassment
- Offensive Pictures
- Spelling & Grammar Errors
- Unfinished
- Other Problem
COMMENTS
Click 'X' to report any negative comments. Thanks!