Пролет е и сегде се загледувам,

небото со цвеќе го споредувам.

Детето - со славејот што лета,

јастребот - со облакот што шета.

Полето - виножито од бои

со китка во вазна што стои.

А милата мајка

И в сон што ја догледувам

со сонцето ја споредувам.

Добро утро! Добар ден!

Се јавувам, јас сум дрен,

јас сум смеа - ѕвезден рој,

пролет рана - бликнат пој.

Мојот корен, мојот врв,

најздрави се, цутам прв,

цутам жолто и со сјај,

украс сум на твојот крај!

И цвет е

и птица

и пролет рана.

Кој?

Детето што се разбуди,

со насмевка што стана.

Јас сум цвеќе шарено,

нежно, лично, галено.

Облаче ме роси, мие,

тишина во мене спие.

Ширам мирис убав, мек,

в гори, полја и на брег.