Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα κόσμο μακρινό και μαγικό, το περιβόητο Χαλαζοπαρίσι, ζούσαν τέσσερις σταγόνες.

Ο Ούλης ο Σταγονούλης, η Νένα η Χιονένια, η Νούλα η Σταγονομικρούλα και ο Κούλης ο Σταγονοβροχούλης, που ήταν όλοι φίλοι καλοί, αλλά και συμμαθήτές.

Συγκεκριμένα πήγαιναν στην πασίγνωστη Σταγονοπαιδεία, από την οποία αποφοιτούσαν οι καλύτερες και οι γρηγορότερες σταγόνες. Οι μικρές μας οι σταγόνες πήγαιναν ακόμα στην πρώτη δημοτικού, βιαζόντουσαν όμως και ήθελαν γρήγορα να ταξιδέψουν.

Όταν μια μέρα γύρισαν σπίτι τους, είπαν στους γονείς τους για αυτήν τους την επιθυμία. Οι γονείς τους όμως αρνήθηκαν, λέγοντάς τους ότι είναι πολύ μικροί ακόμα. Πρέπει πρώτα να τελειώσουν το σχολείο και μετά θα αρχίσουν να ταξιδεύουν.

Τότε ο Κούλης πήγε κρυφά και τηλεφώνησε στους τρεις φίλους του, ζητώντας τους να βρεθούν τα μεσάνυχτα στη μυστική σπηλιά, πίσω από το βράχο που είχε σχήμα αρκούδας. Όταν επιτέλους οι γονείς τους έπεσαν για ύπνο, οι σταγόνες στεναχωρημένες από την άρνηση των γονιών τους, έφυγαν κρυφά για να πάνε στο ραντεβού.

Εκεί ο Νούλης τους πρότεινε να κάνουν το ταξίδι χωρίς την έγκριση των γονιών τους. Μετά από αρκετή ώρα συζήτησης, το σκέφτηκαν και τελικά συμφώνησαν. Αποφάσισαν να κοιμηθούν και το πρωί να ξεκινήσουν το ταξίδι τους.

Όταν ξημέρωσε ακολούθησαν το μονοπάτι μέσα στο απαγορευμένο δάσος. Ξαφνικά εμφανίστηκαν χρώματα στον ουρανό. Άρχισαν να απορούν τι να είναι αυτό που έβλεπαν. Δεν είχαν ξαναδεί ποτέ κάτι παρόμοιο. Τότε η Νένα θυμήθηκε τα λόγια της κυρίας τους και κατάλαβε ότι αυτό που έβλεπαν είναι ένα ουράνιο τόξο. Τους έλεγε ότι βγαίνει πάντα μετά τη βροχή, με τη βοήθεια του ήλιου.

Καθώς προχωρούσαν και ενώ θαύμαζαν το ουράνιο τόξο, άρχισαν να ακούν φωνές. Όσο πλησίαζαν αυτές δυνάμωναν. Τότε συνάντησαν μπροστά τους ένα ποταμάκι και χωρίς να το σκεφτούν, αμέσως γλίστρησαν μέσα. Εκεί συνάντησαν πολλές σταγόνες, μικρές και μεγάλες. Γρήγορα τους πλησίασε μια σταγόνα και τους ρώτησε, τι δουλειά είχαν εκεί τόσο μικρές σταγόνες.

Οι σταγονίτσες μας ήρθαν σε δύσκολη θέση, αλλά η Νούλα γρήγορα πήρε το λόγο και της απάντησε ότι είναι με τους γονείς τους. Η σταγόνα τους προέτρεψε να μην απομακρύνονται από τους γονείς τους, γιατί κυκλοφορούν πολλοί κίνδυνοι. Υπάρχουν μέρη που είναι επικίνδυνα ακόμα και δηλητηριασμένα, για αυτό να προσέχουν! Και αμέσως έφυγε.

Πριν προλάβουν καλά καλά να σχολιάσουν τα λόγια της άγνωστης σταγόνας, το ποτάμι άρχισε να αγριεύει και οι μικρές μας οι σταγόνες άρχισαν να φοβούνται. Χωρίς να το καταλάβουν βρέθηκαν στο κενό. Τρόμαξαν πάρα πολύ, άρχισαν να φωνάζουν και να αναζητούν η μία την άλλη.

Τότε θυμήθηκαν τις τρομακτικές ιστορίες που άκουγαν από τους γονείς τους, για κάτι που το ονόμαζαν καταρράκτη.

Σε έναν τέτοιο είχαν βρεθεί!

Μόλις έπεσαν, βρέθηκαν σε μια ρουφήχτρα, η οποία τους μετέφερε υπογείως στη θάλασσα.