Μια φορά και έναν καιρό ήταν δυο πολύ καλοί φίλοι. Ο Βιβλιούλης και ο Υπολογιστάκης. Οι δυο τους δεν είχαν τον ίδιο χαρακτήρα και δεν συμφωνούσαν σε όλα, αλλά ο ένας συμπλήρωνε τον άλλο, ήταν κάτι σαν τους μαγνήτες!!

Ο Βιβλιούλης είχε μια μεγάλη οικογένεια με πολλούς συγγενείς: βιβλιο- γονείς, βιβλιο- παππούδες, βιβλιο-αδερφο- ξάδερφα, και άλλα πολλά. Όλοι σε αυτό το σπίτι διάβαζαν και αγαπούσαν τα βιβλία, διασκέδαζαν, ξεχνιούνταν, σκεφτόταν, ταξίδευαν σε μέρη μακρινά και απολάμβαναν τη συντροφιά τους. Στο σπίτι τους είχαν μια τεράστια βιβλιοθήκη, όπου ο Βιβλιούλης περνούσε εκεί πολύ χρόνο. Αγκαλιά με τον παππού του αλλά και μόνος του διάβαζε πολλά βιβλία. Ήταν η αγαπημένη του συνήθεια. Με ένα βιβλίο αγκαλιά, του άρεσε να ταξιδεύει μέσα από τις ιστορίες των βιβλίων του.

 Ο Υπολογιστάκης ήταν πιο μοντέρνος. Του άρεσε η ευκολία και η ταχύτητα και στον υπολογιστή του μπορούσε να κουβαλάει ένα κάρο πληροφορίες. Είχε δικό του υπολογιστή στο σπίτι και όταν σταματούσε το παιχνίδι με τους φίλους του, του άρεσε να μπαίνει στον υπολογιστή, να ψάχνει πράγματα και πληροφορίες. Οι φίλοι του τον θαύμαζαν που ήξερε τόσα πολλά πράγματα και μπορούσε να πατάει κουμπιά και να βρίσκει πληροφορίες γρήγορα χωρίς να διαβάζει βιβλία. 

Μιας και οι δύο τους ήταν τόσο καλοί φίλοι, αποφάσισαν την Κυριακή που δεν είχαν σχολείο να πάνε σε ένα κοντινό δασάκι εκδρομή. Ο Βιβλιούλης πήγαινε σιγά-σιγά και παρατηρούσε, είχε το μπλοκάκι του στο χέρι και κρατούσε σημειώσεις. Κοιτούσε γύρω του, άγγιζε, μύριζε, και του άρεσε η εκδρομή! Ο Υπολογιστάκης προχωρούσε γρήγορα χωρίς να κοιτάζει γύρω του γιατί έλεγε πως όλα τα ήξερε. Βιαζόταν να μαζέψει πράγματα και να τα περάσει μετά στον υπολογιστή του που είχε ωραία χρώματα. Ήξερε να βάζει και ήχους και να τα κάνει να φαίνονται σαν αληθινά!!