Ένα παραμύθι

που δημιουργήθηκε από την Ε' τάξη

του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αφάντου

σχ. έτος: 2018-2019

Υπεύθυνη Εκπαιδευτικός:

Άννα Πολυζώη

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα κόσμο μαγικό, δηλαδή σε αυτό που ζείτε εσείς κι εγώ, υπήρχαν δύο μικρά παιδιά, η Μελένια κι ο Ορφέας.

Ας πούμε λίγα λόγια για αυτούς...Τα παιδιά αυτά ήταν περίπου 10 χρονών και πήγαιναν Ε’ τάξη. Ήταν γειτονόπουλα και με τον καιρό είχαν γίνει αχώριστοι φίλοι. 

Μια μέρα τα δύο παιδιά ακολουθώντας τη συνηθισμένη διαδρομή τους για το σχολείο, αποφάσισαν να κόψουν δρόμο και να περάσουν μέσα από ένα μικρό δασάκι για να φτάσουν πιο γρήγορα στο προορισμό τους. Καθώς το διέσχιζαν, ο Ορφέας σκόνταψε σε κάτι σκληρό...

Απορημένος τι ήταν αυτό και ψάχνοντας στα φύλλα βρήκε ένανμεγεθυντικό φακό.

-Μα αν είναι δυνατόν τι δουλειά έχει εδώ αυτός ο μεγεθυντικός φακός; αναρωτήθηκε ο Ορφέας.

-Δεν ξέρω, αλλά ας τον πάρουμε μαζί μας στο σχολείο για να τον μελετήσουμε! απάντησε η Μελένια όλο περιέργεια.

Πέντε λεπτά αργότερα φτάνοντας στο σχολείο οι δύο φίλοι είδαν πως το κουδούνι είχε ήδη χτυπήσει και έτσι, μπήκαν κι εκείνοι βιαστικοί στην τάξη τους. Κοιτούσαν όλη την ώρα του μαθήματος το ρολόι ανυπόμονοι για να βγουν έξω και να δείξουν το μεγεθυντικό φακό στους φίλους τους!

Το κουδούνι χτύπησε! Ντριννν!!! Όλα τα παιδιά βγήκαν έξω τρέχοντας και η Μελένια κι ο Ορφέας έτρεξαν με ενθουσιασμό να παρουσιάσουν στους φίλους τους την ανακάλυψή τους!

Μετά ξαναβλέποντας μέσα από αυτόν, εμφανιζόταν και πάλι η σκόνη, αλλά και ένα μικρό σιχαμερό καλικαντζαράκι που γελούσε μοχθηρά και μανιωδώς...

Έκπληκτοι για όσα έβλεπαν, προσπάθησαν να πάνε πιο κοντά στη σκόνη και να δουν πότε εμφανίζεται κι αυτή και το μοχθηρό καλικαντζαράκι.

Τότε, παρατήρησαν κάτι περίεργο...πολύ περίεργο...πάρα πολύ περίεργο... Δεν ήταν ένας συνηθισμένος φακός. Καθώς κοιτούσαν μέσα από το πρίσμα του έβλεπαν μια μαύρη απαίσια σκόνη να εκτοξεύεται στον αέρα από παιδί σε παιδί Τι περίεργο που ήταν αυτό; Όταν έπαιρναν τα μάτια τους από τον φακό...δεν υπήρχε πουθενά η σκόνη. Άφαντη.

Τότε, αντιλήφθηκαν ότι αυτή η μαύρη σκόνη «πετιόταν» όταν τα παιδιά μάλωναν, έβριζαν, απέρριπταν τους συμμαθητές τους, χτυπούσαν ή πλήγωναν με κάποιο τρόπο το ένα το άλλο...και μέσα σε όλο αυτό είδαν και κάτι παραπάνω -πλησιάζοντας τους ακόμα περισσότερο- πως η καρδιά του παιδιού που δεχόταν τη σκόνη «δηλητηριαζόταν».

Η Μελένια βλέποντας το αυτό έκλαψε...

-Μην ανησυχείς Μελένια για όλα υπάρχει μια λύση. Μόλις σχολάσουμε θα πάμε στο δάσος...κάτι μπορεί να βρούμε εκεί, είπε ο Ορφέας.

Πράγματι, λοιπόν, τα παιδιά επέστρεψαν στο δάσος αναζητώντας κάτι που θα τους βοηθούσε να λύσουν αυτό το σοβαρό πρόβλημα που μόνο εκείνοι ήξεραν...ή μήπως και όχι.

Ψάχνοντας μάταια για ώρες μέσα στο δάσος αγανακτισμένος ο Ορφέας πέταξε τον φακό...και τότε εμφανίστηκε σε ανύποπτο χρόνο μια φωτεινή δέσμη φωτός που συνδεόταν με μια πύλη που λαμπύριζε. Οι δύο φίλοι αλληλοκοιτάχτηκαν και προχώρησαν προς την πύλη παίρνοντας μαζί τους το μαγικό φακό. 

Εκεί αντίκρυσαν μια πελώρια σκοτεινή σκάλα που οδηγούσε σε ένα δεντρόσπιτο. Μέσα σε αυτό υπήρχε ένα αλλιώτικο πολύ μεγάλο βιβλίο Προσπάθησαν να το ανοίξουν αλλά ήταν σφραγισμένο με μια μεγάλη χοντρή κλειδαριά. Παρατήρησαν το σχέδιο της και είδαν πως έμοιαζε πολύ με τον μεγεθυντικό φακό. Έτσι, τον τοποθέτησαν μέσα στην κλειδαριά και αμέσως ένα φως έλουσε όλο το δεντρόσπιτο. Το βιβλίο άνοιξε...