Ahlak Atölyem projesi öğretmen ve öğrencilerinin ortak çalışmasıdır.

Aygül Gürel Emine ÇECELİ Dilek Aykac

Kasim YAHŞİ Nurcan Eşgi Arife AYDIN

İsmail ERDEMİR Hatice Duvar Nuray DURMUŞOĞLU

Ayse GÜNDOĞDU Zeynep BEDİR Sinan GÜNDOĞDU

Ayşe KAPLAN Dilek AYDIN Yeter GÜNDOĞDU Ümmügülsüm YÜKSEL Tuba YELEK Luís Ferreira

Zübeyde DEMİRBAŞ İrade CABBAROVA Güner KESKİN

ÖZLENEN DOST

Aylin ,dokuz yaşında ilkokul dördüncü sınıf öğrencisiymiş.Babasının işi yüzünden yıllardır oturdukları mahalleden ayrılıp,başka bir şehre taşınmak zorunda kalmışlar.

Bu durum , Aylin'i çok üzse de mecburen durumu kabullenmiş.Gün gelmiş eşyalarını kamyona yükleyen ailesi ile birlikte ,yeni yaşayacakları şehre doğru yola çıkmışlar.

Yolda giderken yaşayacakları şehrin nasıl olduğunu düşünmüş durmuş.Babasının anlattıklarına göre yaşayacakları yer küçük bir sahil kasabasıymış.

Ayrıldıkları yer;kalabalık,gürültülü ve çevre kirliliğinin olduğu bir şehirmiş.İnsanlar etrafa çöp atıyor ve doğaya her türlü zararı veriyormuş.Bu durum Aylin'i çok üzüyormuş.

Uzun ve yorucu bir yolculuktan sonra Aylin ve ailesi sabahın ilk ışıklarıyla yaşayacakları yeni yere gelmişler.Onları babasının işyerindeki arkadaşı Kamil Bey karşılamış.

Kamil Bey,sabahın erken saatlerinde misafirlerini alarak kendi evine götürdü.Kahvaltının ardından Aylin'in babası Murat Bey ile eşyalarını yeni evlerine yerleştirdiler.Aylin ,bu küçük kasabaya gelirken canı çok sıkılmıştı.

Kamil Bey'in kızı İdil ile tanıştıktan sonra bu düşüncelerinden kısmen kurtulmuştu.

Aylin,Kamil Bey'i candan ve samimi bulur.Ailesi ve Kamil Bey ile birlikte yeni evlerine gelirler.Ev pembe boyalı ve iki katlıdır.Alt katta ev sahibi Fatma nine oturmaktadır.

Fatma nine ,onlara bu kasabanın güzelliklerinden,insana huzur veren sessizlik ve sakinliğinden bahseder.Ev sahibi Fatma nine ,güler yüzlü ,sevimli,candan,pamuk gibi beyaz tenli,ufak tefek bir anadolu kadınıymış

Fatma nine ile sohbet öyle koyulaşmış ki zamanın nasıl geçtiğini anlamamışlar.Aylin,Fatma nineyi dinlerken hayallere dalıp gitmiş ve misafirperverliğine hayran kalmış.

Aylin ve Fatma nine ,birden çalan kapı sesi ile irkilmişler.

Kapıda mahallenin çocukları duruyormuş.Topları evin bahçesine kaçtığı için izin almaya gelmişler.En küçükleri,bücürük ve tatlı Mine ,Fatma nineden topu istemiş.Fatma nine,topu vereceğini ama mahallelerine yeni taşınan Aylin'i de oyunlarına almasını istemiş.

Mahalledeki çocuklar;Aylin'e ,mahalleyi tanıtıp sokağa doğru yol almışlar.

Aylin,buraya taşınmaktan o an mutlu olduğunu hissetti.Yeni arkadaşlar edindiği için çok sevindi.Yolda gelirken boşuna üzüldüğünü anladı.Akşam evde babasına sarılıp,taşındıklarına çok sevindiğini ifade etti.

Mahallede tanıştığı arkadaşlarının ,kendisini dışlamayıp dostça davrandığını anlattı.Babası izin verirse,arkadaşlarını bir gün evine davet etmek istediğini söyledi.İyi ki bu küçük sahil kasabasına taşınmışlardı.

Yaşadıkları eski yer;kalabalık ve çevre kirliliğinin çok olduğu bir şehirdi.Bu yüzden astım hastalığı çok ilerlemişti.Sıkıntı çektiği bu hastalıktan ,belki de bu kasabada kurtulabilecekti.

Aylin'in fikri babasının da hoşuna gitti ve annesine de danışmaları gerektiğini söyledi.

Bunun üzerine havalara uçan küçük kız,sokağa koşmuş ve arkadaşlarını evlerine davet edip,annesinin yaptığı mis gibi kokan kurabiyelerle birlikte çay içmişler.

Aylin koşarak,annesinin yanına gidip fikrini onunla da paylaştı.Annesi de Aylin'in fikrine katıldığını belirtip,hatta arkadaşlarının annelerini de evlerine davet edebileceklerini söyledi.

Günler geçtikçe Aylin;arkadaşlarına,mahallesine alışmıştı.Eski evi ve yaşadıkları şehir ,aklına bile gelmiyordu.

Babası ile birlikte kontrol için gittikleri hastanede doktorun söyledikleri onları çok mutlu etti.Artık astım hastalığı azalmaya başlamıştı.Yeni okulundaki ders başarısında da artış oldu.

Günler böyle geçerken,Aylin'i eski mahallesinden bir arkadaşı arar.Hal,hatır sorduktan sonra,Aylin yeni yaşadığı yerin güzelliklerinden bahseder.

Arkadaşı,Aylin için sevinse de kendi mahallesi için üzülür.Aylin,bu durumu farkeder ve telefonu kapattıktan sonra ne yapması gerektiğini uzun uzun düşünür.En sonunda,konuyu ailesine açar.

Akşam yemeğinde bu konuyu ailesi ile konuşan Aylin,arkadaşı için üzüldüğünü ve onun da böyle güzel bir yerde yaşaması gerektiğini söylemiş.

Aylin'in ailesi durumu düşündükten sonra,tatilde arkadaşını ve ailesini misafir edebileceklerini söyler.Aylin,sevinçten havalara uçar ve bu haberi arkadaşına vermek için sabırsızlanır.

O kadar sevinir ki,heyecandan havalara uçar,hiç zaman kaybetmeden arkadaşını arar ve bu güzel haberi onunla paylaşır.Arkadaşı Defne ,bu duruma çok sevinir.Aylin'in babası da,o gün yemekten sonra Defne'nin babasını arar ve davet eder.

Yıllar geçse de o çocuk saflığı ve heyecanı ile Defne'yi beklemekteydi.

Bu davet üzerine ,çok mutlu olan Defne ve babası mutlaka tatilde geleceklerini dile getirir.Uzun zaman sonra bir araya gelecek olan bu iki arkadaş,gün saymaya başlar.

Her ikisi de dünyanın sürekli değiştiğine ve hepimizi ilerideki engelleri adapte etmeye ve üstesinden gelmeye zorladığına inanıyor. Aynı zamanda inancın, hedeflerimize ulaşmak için hepimizin kararlılığı ve cesareti var.

Aylin henüz yeni keşfettiği güzelliklerin tadını çıkarmaktaydı.Defne ile kendi geçmişinden gelen güzelliklerle,geleceğe taşımak istediği bugünün güzelliklerinin birleşimi idi.Yıllar geçse de o çocuk saflığı ve heyecanı ile Defne'yi beklemekteydi.

Defne de Aylin'de tatilin gelmesini dört gözle beklerlerken zaman onlar için sanki durmuştu.Tatilde Defne ile yapacaklarının hayaline dalmıştı bile Aylin....Defne gelmiş,kasabadaki tüm arkadaşlarıyla tanışmış ve akşam saatlerine kadar evin avlusunda saatlerce oyun oynamışlar.Yüzünde kocaman bir gülümseme oluşmuştu ki annesinin Aylin diye seslendiğini duydu.

MISSED FRIEND

Aylin was a 4th grade student at elementary school.She was 9. Because of her father's job, they had to leave the neighborhood they had been living in for years and moved to another city.They loaded their things in the truck and set off to where they live.