Günlerden bir gün Aydın’da en tepede bir orman varmış. O ormanın adını Geometrik Şekiller Ormanı koymuşlar çünkü o ormanın içinde her şey geometrik şekillere benziyormuş . Yağcılar köyünde yaşayan Selo adında büyük bir avcı ve köpeği Şeker varmış. Sabah erkenden doğaya çıkmışlar, ormana adım atar atmaz önlerinden koşarak tavşan geçmiş. Hemen karşısına aynı topa benzer bir kürenin içine saklanmış tavşan!

Avcı Selo çok şaşırmış ve yönünü değiştirmiş . Şeker birden koşmaya başlamış. Avcı Selo koşarak peşinden gitmiş, bir bakmış Şeker, sincabı kovalıyor ama sincap o kadar hızlıymış ki birden ağacın en tepesine çıkmış ,dondurma külahına benzer ,tabanı daire şeklinde olan koninin içine saklanmış. Avcı Selo yine üzülmüş ve yönünü değiştirmiş.

Bir bakmış bu sefer tavuk ve minik minik civcivler! Civcivlerin hepsi de çok tatlıymış. Avcı Selo koşmamış bile hepsi o kadar şirinlermiş ki kıyamamış onlara dokunmaya. Onlar da korkmuşlar ,boruya benzer ,köşesi olmayan iki yüzü olan eşit daire şeklinde bir silindirin içine saklanmışlar. Avcı Selo o kadar üzülmüş ki oturmuş taşın üstüne, kara kara düşünmeye başlamış.

Birden fişek gibi tilki geçmiş. Şeker bile şaşakalmış beş yüzeyi olan iki yüzeyi üçgen, üç yüzeyi dikdörtgen bir üçgen prizmanın içine saklanmış. Artık Avcı Selo söylenmiş içinden.

“ Avlanmaktan vazgeçtim. Bundan sonra ben bu ormana gelmem, her tarafta geometrik şekiller var başım döndü!”

Şeker de sanki anlamış gibi havlamış. Tam o sırada “aaaiii aaaiii” diye sesler gelmiş.