słońce zaświeciło w okno pokoju jeżyka bartka. jeżyk przeciągnął się leniwie, rozejrzał dookoła.wydawało się, że już późno. dlaczego mama go nie obudziła?Czyżby dziś nie szedł do leśnej szkoły?

Zaskoczony Bartek poszedł do kuchni. Mama siedziała przy stole i spokojnie piła leśną kawę. Czy wiesz, że da się ją zrobić z żołędzi? Jeżyk podszedł do niej i zapytał:

-czy dziś nie idziemy do leśnej szkoły?

-niestety nie - odpowiedziała mama.

-ja będę pracowała tutaj, w naszej norce, a ty zostaniesz ze mną.

-dlaczego? -zapytał zaskoczony jeżyk.

-ponieważ nie chcemy, aby zlapał nas wirus -wytłumaczyła mama.

Jeżyk szeroko otworzył oczy. jaki wirus? co to takiego? bartek nigdy wcześniej nie słyszał tego slowa. Mama najwyraźniej zorientowała się, że jeżyk nie zrozumiał, więc dodała:

-wirusy są bardzo malutkie, nie widać ich gołym okiem.czasem przyczepiają się do kogoś i mogą wtedy spowodować chorobę. Bartek przestraszył się, bardzo nie chciał być chory. mama wyjaśniła jednak, że ten wirus jest raczej nie groźny dla dzieci i młodych osób.

-pamiętasz jak niedawno miałeś kaszel i bolała cię głowa? położyłeś się wtedy do łóżka, a ja przyniosłam ci herbatkę z rumianku. wtedy też miałeś wirusa, tylko nieco innego - przypomniała bartkowi mama.

-ten wirus, który sprawił, że nie pójdziesz do leśnej szkoły, działa podobnie, ale dla osób starszych może być groźny. Dlatego pan borsuk, przewodniczący zwierzątek na naszej polanie, zdecydował, że wszyscy zostaną w norkach.

-mamo - zastanawiał się bartek - a jak wirus to robi, że łapie różne osoby?

-to bardzo dobre pytanie, jeżyku. Wirus mieszka w naszym katarze, naszej ślinie. jeśli ktoś kichnie i nie zakryje noska, można niechcący wysłać wirusa w świat. dlatego tak ważne jest, żebyśmy dbali o czystość. wirus bardzo nie lubi mydła, to jego największy wróg!

-czy to dlatego przyniosłaś do domu kilka kostek mydła lipowego?

-dokładnie tak.

-a jutro będę mógł już wrócić do moich przyjaciół? - dopytywał jeżyk.

-jutro jeszcze nie, przez najbliższe dni zostaniesz ze mną w naszej norce - wytłumaczyła mama.

jeżyk posmutniał. wiedział, że będzie tęsknił za wiewiórką tosią, krecikiem wojtkiem i kameleonem olafem. Najbardziej będzie mu brakowało pani sowy. Mama dostrzegla smutną minę synka.

-chyba będziesz tęsknił za kolegami... jeśli chcesz, możesz do nich napisać list, a ja go wyślę wietrzykową pocztą.

-świetny pomysł! - wykrzyknął jeżyk. - A co jeszcze będziemy robić? Mamy tyle czasu...

-a na co masz ochotę? - zapytała mama i wyjęła wielki pomarańczowy liść, który znalazła ubiegłej jesieni. Na liściu jezyk narysował wszystkie swoje pomysły: pieczenie ciasteczek, układanie puzzli - pani sowa w leśnej szkole dała dzieciom piękne puzzle ukazujące różne kwiaty - leśna gimnastyka, malowanie farbami na korze, czytanie bajek, zabawa ludzikami z żołędzi.

gdy skończył pokazał mamie swoje dzieło.

-świetnie! może codziennie będziemy robili jedną z tych rzeczy? - zaproponowała mama. - wtedy czas szybko nam upłynie. - to dobry pomysł! - wykrzyknął bartek.

-poza tym będę pisał listy do moich przyjaciół. Czy sądzisz, że mógłbym napisać też do pani sowy?

-oczywiście! poza tym pamietaj, że zawsze możesz porozmawiać ze mną. Bardzo cię kocham i chętnie odpowiem na wszystkie twoje pytania. bartek natychmiast wziął się do pracy. kilka dni później wietrzyk przyniósł bartkowi dużą, szarą kopertę. czy wiesz, co w niej było?

List od Pani Sowy!

"Kochany Bartku!

Ja także za Tobą tęsknię. Cieszę się, że dbasz o siebie, myjesz ręce i zakrywasz nosek, gdy kichasz. Bardzo podobają mi się Twoje pomysły na zabawy. Może po powrocie do leśnej szkoły wszyscy upieczemy kasztanowo-żołędziowe ciasteczka?

Pozdrawiam serdecznie,

Pani Sowa"

Bartek był bardzo szczęśliwy. już nie mógł się doczekać powrotu do szkoły.