Αφιερωμένο στους μικρούς  ήλιους που δίνουν φως και χρώμα

στις πιο απλές και καθημερινές μου στιγμές ...

Κείμενο: Κυριακή Κουρούπη

Εικονογράφιση-Επιμέλεια Storyjumper: Αλεξάνδρα Κουρούπη

Μια φορά κι έναν καιρό σ ένα τόπο μακρινό, βασίλειο είχε εγκαταστήσει ένας βασιλιάς εγωιστής, τσιγκούνης  και φιλόδοξος. Κάθε μέρα κοίταζε τον εαυτό  του στον καθρέφτη και καμάρωνε την αφεντιά του μέσα στα πλουμιστά υφάσματα και τις περίτεχνες κορώνες.

Κι όλο γελούσε, που λέτε παιδιά μου, αυτός ο βασιλιάς! Όχι για τα αστεία που του έκαναν οι υποτακτικοί του, ούτε για τις αστείες σκέψεις που έκανε μέσα στη μοναξιά που απολάμβανε. Γελούσε με τις πιο παράξενες και παράλογες διαταγές που σκαρφιζόταν κάθε φορά για όλους αυτούς που τον υπηρετούσαν.

-Μην ξοδεύετε νερό!

-Μην πλένετε τα χέρια σας!

-Μην κρατάτε χαρτομάντιλα!

-Μην αλλάζετε και μην πλένετε τα ρούχα σας κάθε μέρα!

-Μην αναχωρούν τα τρένα και τα λεωφορεία πριν γεμίσουν!

Οι διαταγές του στην αρχή δεν ενοχλούσαν. Αντίθετα κάποιοι το διασκέδαζαν. Οι μεγάλοι συναθροίζονταν σε πάρκα, πλατείες,  παραλίες,  εστιατόρια, γυμνάζονταν και διασκέδαζαν όλοι μαζί. Οι μικροί είχαν βρει τη χαρά τους! Όλη μέρα έπαιζαν έξω, έκαναν ποδήλατο,έκαναν τοξοβολία, έχτιζαν κάστρα στην άμμο. Για καθαριότητα ούτε λόγος! Λερωμένα χέρια, λερωμένα ρούχα με την εντολή του βασιλιά!

Κι ο βασιλιάς όλο χαιρόταν που όλοι τους ήταν άσχημοι κι εκείνος καθαρός και ωραίος!

Η ζωή κυλούσε ήρεμα ώσπου μια μέρα,  σ’ ένα τρένο της γραμμής,  τις κουβέντες και τα χαχανητά, τα σπρωξίματα και το στρίμωγμα , διέκοψε ένα φτέρνισμα.

Ναι,  ένα φτέρνισμα κι ύστερα ένα άλλο κι άλλο κι άλλο... Σε μερικά λεπτά όλοι οι επιβάτες φτερνίζονταν. Μην έχοντας μαντηλάκι, χρησιμοποιούσαν το χέρι τους για να σταματήσουν το βάρβαρο φτέρνισμα τους.

Και στο σπίτι το ίδιο. Φτέρνισμα στο σαλόνι. Φτέρνισμα στην κουζίνα . Φτέρνισμα στο υπνοδωμάτιο.

Η ζωή τους έγινε μια κόλαση. Ήταν πια δύσκολο να μιλήσουν, να εργαστούν, να ξεκουραστούν. Ζούσαν με μια γρίπη μέρα και νύχτα.

Όσοι δε, την είχανε γλιτώσει, μόλις άκουγαν βήχα ή φτέρνισμα, τρέχαν πανικόβλητοι, φοβούμενοι να μην κολλήσουν και αυτοί.

Μέσα σ’ αυτή την αναμπουμπούλα, ένας μόνο περνούσε καλά. Ποιος άλλος; Ο εγωιστής βασιλιάς με τα πλουμιστά ρούχα και τις περίτεχνες κορώνες . Όσο ο λαός φτερνιζόταν, τόσο εκείνος και οι έμπιστοί του γελούσαν. Όσο εκείνοι ένιωθαν αδύναμοι, τόσο εκείνος και οι έμπιστοί του χαχάνιζαν. Όσο εκείνοι έλιωναν στον πυρετό, τόσο εκείνος και οι έμπιστοί του έλιωναν στα ....  γέλια.

Ως εδώ και όχι παραπέρα! Τέρμα πια τ' αστεία!

 «Ως εδώ και όχι παραπέρα! Τέρμα πια τ' αστεία!» ακούστηκε μια φωνή που ίσα, ίσα μπορούσε να ξεχωρίσει κανείς  μέσα στο βροντερό χαχανητό του βασιλιά με τα πλουμιστά ρούχα και τις περίτεχνες κορώνες.  «Σταμάτα να γελάς! Τα πράγματα είναι σοβαρά δεν το βλέπεις;» ακούστηκε να φωνάζει πλησιάζοντας η Υγεία, η κόρη του ανθυπασπιστού του μικρόψυχου βασιλιά. Ο βασιλιάς έμεινε με ανοιχτό το στόμα .

        Εσύ κορίτσι να πάψεις να μιλάς!  Εγώ είμαι ο βασιλιάς!

-      Εσ΄υ κορίτσι να πάψεις να μιλάς!Εγώ είμαι ο βασιλιάς! της είπε θυμωμένος.

-Τι λες καλέ; Οι φίλοι μου οι επιστήμονες και οι γιατροί είναι ήδη αρκετοί!φώναξε η Υγεία κι έτρεξε στους δρόμους να τους βρει.

-ΜΕΝΩ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΧΟΥΧΟΥΛΙΑΖΩ ΣΑΝ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ!

-ΜΕΝΩ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΧΟΥΧΟΥΛΙΑΖΩ ΣΑΝ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ!

Φώναξαν όλοι δυνατά να τους ακούσουν σε κάθε δρόμο και  σε κάθε σοκάκι.  Και η φωνή τους ήταν τόσο δυνατή που παρά  τα φτερνίσματα και το βήχα,  καρφώθηκε στο αυτί  και του πιο  μικρού που τριγύριζε στα πάρκα,  και στις παιδικές χαρές, και στο αυτί του πιο  μεγάλου που συνέχιζε να στριμώχνεται στα τρένα για να πάει στη δουλειά του, και στα καράβια για να πάει στα χωριά του.

-Να χρησιμοποιείτε σαπούνι και αντισηπτικό!

-Να αλλάζετε τα ρούχα σας,  όταν φτάνετε στο σπίτι σας!

-Να κρατάτε αποστάσεις και να μη βγαίνετε άσκοπα έξω!

-Να χρησιμοποιείτε χαρτομάντιλο όταν βήχετε ή φταρνίζεστε!

-Να απομονώνεστε στο δικό σας χώρο αν αισθάνεστε άρρωστοι!

-Να καθαρίζετε!

Συνέχισαν να φωνάζουν η Υγεία και οι φίλοι της. Οι κάτοικοι τους άκουσαν και ακολούθησαν πιστά τις οδηγίες.

Ο βασιλιάς μαράζωσε από την τόση ησυχία. Δεν άντεχε πια  τη μοναξιά. Κι όσο μεγάλωνε η ησυχία στη χώρα του, τόσο μεγάλωνε και η ταπείνωση που ένιωθε. Με κατεβασμένο το κεφάλι και γεμάτος ντροπή γι’ αυτό που είχε προκαλέσει έφτιαξε τη βαλίτσα του για να φύγει σ' άλλη γη και σ' άλλα μέρη.  Κάπου θα έβρισκε ξανά το γέλιο..

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ

Ακόμα ψάχνει...

Ξέρετε γιατί; Γιατί καμία γη δεν τον θέλει πια. Σ΄ όλο τον κόσμο κατάλαβαν πόσο σημαντικό είναι να είσαι καθαρός και προσεκτικός με τα μικρόβια. Και για να είναι σίγουροι 

ότι ο εγωιστής βασιλιάς με τα πλουμιστά ρούχα και τις περίτεχνες κορώνες, δε θα τρυπώσει κρυφά, όλες οι χώρες του κόσμου όρισαν ακοίμητους φρουρούς στα σύνορα τους.

Εμβόλια τους λένε κι έχουν όπλα ισχυρά που δε θα αφήσουν κανένα πια  να εισβάλει και να αναστατώσει τη χώρα τους. Ενημέρωση , Σεβασμός  και Πειθαρχία, τα όνοματά  τους και είναι τόσο ισχυρά που όλοι πια είναι ήσυχοι και χαρούμενοι που είναι υγιείς και γύρισαν πίσω στις δουλειές τους.

Και η Υγεία; Χαίρεται το παιχνίδι με τους φίλους της τα παιδιά, που την είχαν για λίγο ξεχάσει.

Όταν κάτι σε καταδιώκει, το πολεμάς .

Όταν κάτι σε ενοχλεί, το αποφεύγεις.

Όταν κάτι σε βοηθά, το αγαπάς, το σέβεσαι ,

το κρατάς!