Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν στη μακρινή Ρίνα δυο α΄δέρφια: ο Ιός και η Γρίπη. Ήταν ζωηρά παιδιά και έπαιζαν πολλά παιχνίδια μέσα σε ένα εργαστήριο. Δεν ενοχλούσαν κανέναν αν και πολλές φορές έκαναν και καμιά παιδική αταξία.

Σκέφτονταν ,όταν μεγαλώσουν, να κάνουν ταξίδια: να δουν θάλασσες και βουνά. Ήθελαν να γνωρίσουν όλο τον κόσμο μαζί με τους φίλους τους: τον Βήχα, τον Πονοκ΄έφαλο και το Συνάχι. Συνήθως ταξίδευαν κάθε χειμώνα αλλά πάντα επέστρεφαν στο εργαστήριο.

Οι δασκάλες τους , η κυρία Ερυθρά και η κυρία Ιλαρά ,ήταν πολύ χαρούμενες και κάθε μέρα τους έλεγαν να αγαπούν όλο τον κόσμο, να τον σέβονται και ιδιαίτερα να μην ταλαιπωρούν κανέναν.

Εκείνα απαντούσαν: «Όχι, όχι ποτέ δεν θα ταλαιπωρήσουμε κανέναν» και

φυσικά οι δασκάλες τους ήταν πολύ χαρούμενες γι' αυτό.

Μια μέρα όμως ο Ιός ,που ονειρευόταν να γίνει δυνατός με φουσκωτά μπράτσα, βρήκε μέσα στο συρτάρι κάτι ξεχασμένες ,πολύχρωμες πολυβιταμίνες και τις έφαγε για μεσημεριανό.

Και ξαφνικά έγινε... κάτι συγκλονιστικό!

....Έγινε κατακόκκινος σαν ντομάτα , κακός , μοχθηρός και ούρλιαζε δυνατά. Μάταια η αδερφή του η Γρίπη και οι φίλοι του προσπαθούσαν να τον ηρεμήσουν.Εκείνος δεν άκουγε κανένα.Η Γρίπη του έκανε όλα τα χατήρια για να μην φωνάζει. Εκείνος όμως γινόταν απαιτητικός και της ζητούσε όλο και περισσότερα πράγματα.

Μια μέρα λοιπόν, αφο΄ύ φόρεσε μια κορόνα με πολλά διαμάντια στο κεφάλι του, ζήτησε απ' όλους να τον φωνάζουν τώρα πια όχι σκέτο Ιό αλλά Κορονοϊό. Βγήκε έξω από το εργαστήριο όπου ζούσε μέχρι τότε και αφού πέρασε βουνά και θάλασσες έφτασε στην πόλη και άρχισε να χαιρετάει και να φιλάει τους ανθρώπους .

Ένιωθε πως ήταν ο βασιλιάς τους.

Δυστυχώς, οι άνθρωποι άρχισαν να βήχουν , να έχουν πυρετό και να αρρωσταίνουν. Κανένας δεν τον ήθελε αλλά ο Κορονοϊός ήθελε να δείξει σε όλους την ωραία του κορόνα και συνέχιζε το ταξίδι του. Σε κάθε πόλη που επισκεπτόταν, δημιουργούσε μεγάλο πανικό και φόβο .

Η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο.Κάτι έπρεπε να γίνει αμέσως. Έτσι λοιπόν , τα γενναία παιδιά του 9ου Δημοτικού Σχολείου Άρτας αποφάσισαν να τον αντιμετωπίσουν και κατάστρωσαν ένα φοβερό σχέδιο.Καθόλου δεν φοβήθηκαν. Αντίθετα: έφτιαξαν ομάδες, μίλησαν μεταξύ τους, συνεργάστηκαν και.......

Ετοίμασαν ένα πάρτυ στην αυλή του σχολείου και τον κάλεσαν κι αυτόν. Αυτός πήγε στο πάρτυ με τα καλά του ρούχα και την αστραφτερή του κορόνα. Αμέσως τα παιδιά έβαλαν σε εφαρμογή το σχεδιό τους: καθώς εκείνος άπλωσε το χέρι του να τους χαιρετήσει και να τους φιλήσει τα παιδιά πήραν ένα γυάλινο βάζο και με μια ξαφνική κίνηση τον έκλεισαν μέσα και βίδωσαν και το καπάκι.

«Σας εκλιπαρώ...θέλω να βγω έξω!!!!!!!!!»