Ова е чудно животно. Тоа се дечиња, најдобри другарчиња. Но, иако сме се тепале и карале одсекогаш, ти секогаш ќе ми бидеш моја братучетка!

Еднаш, во една шума, имало една напуштена, стара куќа. Таа била мала и стара, спремна да се распадне.

Но, во последна секунда, некој ја купил... Тоа биле Петра и нејзината фамилија!

Секој ден, ние зборуваме по viber, со мојата братучетка, Петра.

во јуни, решивме да одиме во шумата и да преживуваме. Ние редовно имавме часови онлајн и во јуни ни се оствари желбата. Многу бевме радосни, па дури и скокавме од среќа! По пат до белград, јас упорно прашував: дали сме тука? Дали сме тука, ииии... ДАЛИ СМЕ ТУКА?! Едноставно не бев трпелива. Кога најпосле стигнавме, јас не бев ни трошка уморна, (како што секогаш кога патуваме сум), и побрзав да си ги измијам забите за да можам да се видам со Петра што побрзо. Се измив и мама ми рече за еден саат тато ќе ме земе. ,, ЕДЕН СААТ!!! ТОА Е ЦЕЛА ВЕЧНОСТ!!! '' Одговорив, трчајки накај влезната врата. Трчав колку што ме држат нозете.

Си ја сакаме нашата фамилија, нели Петра?

Ќе си го изградиме нашиот шатор од дрвја и лисја. Нели, Петра, така е најубаво. Најубаво е да се слуша природата.

ќе си го изградиме нашиот шатор блиску до куќата. И до некој поток.

ние пливаме во потокот и се капеме.

###

Кога стигнав, зборувавме само за преживувањето. ,, ќе одиме утре!!!" Реков јас. ,,Знам!" Рече Петра. ,, биде че забавно!"

ГЛАВА ЕДЕН

ПРЕЖИВУВАЊЕТО ПОЧНУВА!

Врнеше дожд таа ноќ.таа ноќ многу ни се спиеше. Нели, Петра, ох, колку ни се спиеше.

Мноогу ни се спие. (зевање) да, многу (долго зевање) ммм.

Утредента, јас и Петра се разбудивме многу рано. ,,Ммммм, добро јутро, мама! шта је за доручак?" оу, изгледа Петра заборави дека тука ја нема мама! (: (: (:, Mногу е смешна кога ќе стане!

И, си ја почнавме нашата дневна рутина.

Пливање.

и со берење овошје.

Ни беше убаво и топличко во шаторот; Но, сакавме да истражуваме.

хајде, истражувамо?

да!

Епа, не најдовме нешто посебно. Јас најдов едно џиновско дрво, па таму се качувавме, и, се преправавме дека спиеме, а Петра најде едно мало дрво, тоа ѝ беше какоприродна стреа, и таму јадеше лубеница.