Ωχ, τι έπαθα! 

Είμαι μόνο μου!!!

-Μήπως είσαι η μαμά μου;

-Δεν μπορεί να είμαστε η μαμά σου! Είμαστε φάλαινες και πολύ μεγάλες! Εσύ είσαι ένα μικρό  ψαράκι. Εμείς οι φάλαινες ζούμε στα βαθιά νερά  των ωκεανών.

-Κάτι βλέπω, ας πλησιάσω. Μήπως είσαι η μαμά μου;

-Εμείς είμαστε οι καρχαρίες. Έχουμε κοφτερά δόντια. Μας αρέσει να τρώμε ψάρια. Για πλησίασε εδώ κοντά!

-Αχ, τρέχω γρήγορα για να γλιτώσω!

-Κάτι βλέπω, ας πλησιάσω. Μήπως είσαι η μαμά μου;

- Εγώ είμαι ο κάβουρας των ωκεανών. Έχω κόκκινο χρώμα και μεγάλες δαγκάνες για να πιάνω την τροφή μου. Σου μοιάζω με τη μαμά σου;

-Κάτι βλέπω, ας πλησιάσω. Μήπως είσαι η μαμά μου;

-Εμείς είμαστε καλαμάρια και έχουμε πλοκάμια με βεντούζες.Έχουμε μάτια που βλέπουν καλά και δυο πτερύγια για να κολυμπάμε.

-Κάτι βλέπω, ας πλησιάσω. Μήπως είσαι η μαμά μου;

- Είμαστε οι μέδουσες και μοιάζουμε με ζελέ. Όταν ακουμπήσουμε τους ανθρώπους βγάζουμε ένα υγρό που τους τσούζει και τους κάνει να ξύνονται. Για αυτό μας λένε και τσούχτρες!

-Κάτι βλέπω, ας πλησιάσω. Μήπως είσαι η μαμά μου;

-Είμαι ο ξιφίας με τη μυτερή μύτη. Κολυμπάω πολύ γρήγορα και τρελαίνομαι να τρώω τόνους. Φύγε από μπροστά μου για να μην σε τραυματίσω με τη μυτερή μου μύτη!