Πριν από πολλά χρόνια ζούσε ένας πολύ καλός, γελαστός ιππότης, που τον έλεγαν Σπαθάρη.

Φορούσε μια μπλε κάπα, ένα σιδερένιο κράνος, και κρατούσε μια μεγάλη μπρούτζινη ασπίδα και ένα κοφτερό σπαθί.

Μαζί του είχε πάντα ένα φωτεινό φαναράκι, που έλαμπε σαν αστέρι μέσα στη νύχτα.

Φροντίζω τους φτωχούς. Έχω ζήσει πολλές περιπέτειες.

Ο ιππότης ζούσε σε ένα όμορφο πέτρινο ψηλό κάστρο που έμοιαζε με μπισκότο. Η στέγη του ήταν κατακόκκινη και έμοιαζε με καπέλο νάνου.

Ο Σπαθάρης έμενε στο κάστρο μαζί με την οικογένειά του. Το κάστρο το φρόντιζαν 2 νεράιδες.

Ο ιππότης κινδύνευε από τον κακόκεφο βασιλιά Κακομούρη, που ήθελε να του κάνει κακό.

 ΄Όμως οι χαρούμενες νεράιδες έφτιαξαν μια τεράστια μαγική σκάλα που έφτανε ως το Φεγγάρι για να κρυφτεί ο Σπαθάρης.

Η ιδέα μας είναι πολύ καλή!

Ο Κακομούρης ζούσε σε ένα στοιχειωμένο βρώμικο κάστρο που βρισκόταν σε ένα σκοτεινό δάσος.

Φορούσε μια κόκκινη κάπα, στο κεφάλι του είχε ένα στέμμα κορώνα και στα χέρια του κρατούσε ένα σκήπτρο. Έλεγε συνέχεια ψέμματα στους ανθρώπους και σκότωνε τα ζώα του δάσους.

Ο κακός βασιλιάς ήθελε να κλέψει τη στολή του Σπαθάρη για να γίνει δυνατός και να πάρει όλα τα πλούτη του βασιλείου.

Πότε θα έρθει η στιγμή να κλέψω τα πλούτη;