"Κόκκινη κλωστή δεμένη δεξότητες γυρεύει" 

Τα δικά μας παραμύθια

"Η Κοκκινοσκουφίτσα στα σχολεία μας" 

 Συνεργατική ιστορία των νηπιαγωγείων:

Στερνών - 1ο Ανωγείων - 15ο Πατρών -      Αντιφιλίππων  

Συνεργάστηκαν οι εκπαιδευτικοί: 

. Τζιάκη Δέσποινα  (Νηπ/γείο Στερνών)

. Κουράτορα Αμαλία (1ο Νηπ/γείο Ανωγείων)

. Παγανιά Γεωργία  &  Φερμελή Ιωάννα (15ο       Νηπ/γείο Πατρών)

. Παπαϊωάννου Σοφία (Νηπ/γείο         Αντιφιλίππων) 

Νηπιαγωγείο Στερνών 

Μια φορά κι έναν καιρό η Κοκκινοσκουφίτσα βγήκε μέσα από το βιβλίο της  που ήταν στη βιβλιοθήκη στο Νηπιαγωγείο Στερνών. Ήθελε να παίξει με τα παιδιά του σχολείου! 

Μα αυτό που άκουσε την έκανε  να τρομάξει!

“Λύκε, λύκε είσαι εδώ;”

“Βάζω το σακάκι μου, βάζω καπέλο μου, παίρνω τη μαγκούρα μου και σε κυνηγώ!”  

“Ωχ σκέφτηκε, τι θα γίνω; Κι εδώ λύκος;”

Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά από το φόβο της και γρήγορα κρύφτηκε κάτω από το τραπέζι που ήταν ο υπολογιστής.    

Περίμενε για λίγο εκεί και άκουγε τις φωνές από την αυλή του νηπιαγωγείου. 

Σιγά σιγά κατάλαβε ότι κάτι άλλο συμβαίνει. Άκουγε χαρούμενες φωνές και γέλια. Έτσι ξεθάρρεψε και πλησίασε στο παράθυρο. Κοίταξε από δω κοίταξε από κει μα λύκος πουθενά!  Το μόνο που είδε ήταν τα παιδιά να παίζουν χαρούμενα το παιχνίδι “λύκε  λύκε είσαι εδώ;” 

Γέλασε με το πάθημά της που λαχτάρησε χωρίς λόγο. Βγήκε έξω στην αυλή. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και την πήραν στην παρέα τους. Έπαιξαν μαζί και την έβαλαν να κάνει κι εκείνη το λύκο!!!! Ήθελαν να μείνει μαζί τους όλη μέρα αλλά  η Κοκκινοσκουφίτσα τους εξήγησε ότι έπρεπε να φύγει γιατί την περίμεναν τα παιδιά στο 1ο Νηπιαγωγείο Ανωγείων.

“Α τι καλά !” της είπαν εκεί είναι οι φίλοι μας από το πρόγραμμα “Κόκκινη κλωστή δεμένη δεξιότητες γυρεύει!” 

“Περίμενε να σου φέρουμε δωράκια να τους πας!” και έφεραν να βάλουν στο καλαθάκι της διάφορες λιχουδιές για τα παιδιά. Η Κλαούντια, η Φωτεινή και ο Κωνσταντίνος έβαλαν τούρτα, ο Γιάννης και ο Γιώργος αχλάδια, ο Νικόλας, η Εύα -Μαρίνα, ο Στέλιος και η Καμέλια έβαλαν ζελεδάκια, ο Λευτέρης μήλα, ο Ευτύχης κουνουπίδι και ο Στέφανος λουκάνικα!

-“Καλό δρόμο και να προσέχεις” της φώναξαν όλα μαζί! 

“Πολλά χαιρετίσματα στους φίλους μας στ' Ανώγεια και σε όλα τα παιδάκια που θα συναντήσεις!   

1ο Νηπιαγωγείο Ανωγείων

Η κοκκινοσκουφίτσα πήρε το καλαθάκι με τα δωράκια που της έδωσαν και σιγά σιγά άρχισε να ανηφορίζει στα όμορφα Ανώγεια κοντά στο βουνό του Ψηλορείτη. Η αλήθεια είναι ότι ήταν λίγο μακριά! Έβρεχε και ταλαιπωρήθηκε λιγάκι! Σταμάτησε για να πάρει μία ανάσα και να ξεκουραστεί! 

-Αχ, τι καθαρός αέρας!! Μα τι είναι αυτό το άσπρο μαλλιαρό ζωάκι που τρίβεται στα πόδια μου;

-Γεια σου!!Είμαι ένα μπεμπενάκι!Εσύ ποια είσαι; Πρώτη φορά σε βλέπω στο χωριό μας!! Και γιατί φοράς κόκκινο παλτό;

-Εγώ είμαι η κοκκινοσκουφίτσα! Και όπως λέει το όνομα μου, μου αρέσει πολύ να φοράω κόκκινα ρουχαλάκια! Μπεμπενάκι; Τι είναι αυτό; Πρώτη φορά το ακούω! Υπάρχει τέτοιο ζωάκι;

-Μπεε, βεβαίως και υπάρχει! Είμαι ένα αρνάκι μικρό! Στ’ Ανώγεια μας λένε “μπεμπενάκια”!! Κατάλαβες;

-Αα δε το γνώριζα!! Σε ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία! Θα το θυμάμαι από δω και πέρα! Μα, για πες μου καλό μου μπεμπενάκι, που είναι το 1ο Νηπιαγωγείο Ανωγείων; Και μη μου πεις πως έχει κι άλλες ανηφόρες και στροφές, γιατί δε θα το αντέξω!! Έχω ήδη ιδρώσει πολύ!

-Όχι, όχι! Έχεις σχεδόν φτάσει! Προχώρησε ευθεία 20 βήματα και θα το βρεις στο αριστερό σου χέρι! Ελπίζω να ξέρεις να μετράς μέχρι το 20! Εκεί βρίσκονται όλα τα σχολεία! Πρόσεχε να μην μπερδευτείς! Είναι το τελευταίο σχολείο! 

Έτσι λοιπόν, η Κοκκινοσκουφίτσα προχώρησε σιωπηλή μετρώντας από μέσα της από το 1 μέχρι το 20! Επιτέλους έφτασε και χτύπησε την πόρτα! Αφού της άνοιξαν μπήκε μέσα στην τάξη, βρήκε μία καρέκλα και κάθισε λαχανιασμένη!

-Αχ επιτέλους σας βρήκα! Ας είναι καλά το μπεμπενάκι! Σας έφερα πολλές εκπλήξεις από τα παιδιά του Νηπιαγωγείου Στερνών! Κοιτάξτε το καλάθι μου!! Έχω πολλές νοστιμιές!

Τα παιδιά κοίταξαν προσεκτικά το καλαθάκι της Κοκκινοσκουφίτσας!

Ο Βασίλης μόλις είδε την τούρτα, τα ζελεδάκια και το λουκάνικο απόρησε!

-Κοκκινοσκουφίτσα! Μας έφερες πολύ νόστιμα πραγματάκια! Αλλά αν τα φάμε όλα αυτά θα μας επισκεφτεί η Δόνα η Τερηδόνα και θα μας πάρει όλα μας τα δοντάκια!!  Εμείς έχουμε μάθει ότι η πολλή ζάχαρη και τα ανθυγιεινά φαγητά δεν κάνουν καλό στην υγεία μας και τα δόντια μας κινδυνεύουν να πέσουν! 

-Αχ!!! Πόσο δίκιο έχεις!!! Παιδιά εσείς τι λέτε να κάνουμε; αυτό δεν το είχα σκεφτεί!

Η Δήμητρα σηκώνει το χεράκι της και λέει:

-Το βρήκα!! Θα τα δώσουμε στον κακό το Λύκο!! Έτσι θα του πέσουν τα δοντάκια και δε θα μπορεί πια να σε φάει!! 

-Τέλεια ιδέα!! Αν και τον καημένο τον λυπάμαι λίγο! Αλλά που θα τον βρω; Έχω μέρες να τον δω!!

Η Κατερινούλα που είχε γυρίσει εχθές από τις διακοπές της στην Πελοπόννησο, πετάγεται και λέει:

-Εγώ ξέρω που θα τον βρούμε! Είχαμε πάει με τους γονείς μου διακοπές στην Πάτρα και εκεί ακούσαμε ότι είδαν έναν λύκο να κυνηγάει μερικά αρνάκια! Μήπως να πας να τον βρεις στην Πάτρα; Όσο για τα μήλα ,τα αχλάδια και το κουνουπίδι άφησέ τα εδώ και ευχαρίστησε τα παιδάκια που μας τα έστειλαν!

(Βασίλης) -Ναι ναι! Γιατί όπως ξέρουμε, ένα μήλο την ημέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα! Θα μας κάνει η κυρία μας πάλι φρουτοσαλάτα με το αχλάδι και το μήλο! Μιαααμμμ!

Αλλά περίμενε! Εμείς έχουμε φτιάξει το δικό μας αμπέλι! Να σου δώσουμε μερικά σταφύλια, μουστοκούλουρα και πετιμέζι για να κρατάς στους άλλους φίλους μας στην Πάτρα; 

-Ναι φυσικά! Αλλά που θα τους βρω; 

(Κατερίνα) Μας έχουν πει ότι το νηπιαγωγείο τους είναι στην Πάτρα! Το 15ο ! Σε παρακαλούμε , αφού αφήσεις τα γλυκά και το λουκάνικο στο λύκο πήγαινε να τους επισκεφτείς!!! Αλλά να είσαι προσεκτική!! Γιατί ο λύκος θα πεινάει πολύ!!  Και πού ξέρεις; μπορεί να βρεις πάλι κάποιο μπεμπενάκι να σε βοηθήσει!!

Η Κοκκινοσκουφίτσα αφού χαιρέτησε τα παιδάκια και την κυρία Αμαλία από το 1 Νηπιαγωγείο Ανωγείων πήρε τον κατήφορο αυτή την φορά.(Δανάη)

Το μπεμπενάκι μας την ακολούθησε να της κάνει λίγο ακόμα συντροφιά.(Γιώργος)

Στο δρόμο η Κοκκινοσκουφίτσα θαύμαζε τα δρομάκια, τις αυλές των σπιτιών.

Τι όμορφα λουλούδια σκέφτηκε, ας μπω σε αυτό εδώ το πράσινο μέρος να κόψω αγριολούλουδα.

Θα τα πάω δώρο στα παιδάκια του 15oυ Νηπιαγωγείο Πατρών.

Όταν τα μάζεψε, τα έβαλε μέσα στο καλαθάκι της και κάθισε κάτω από ένα δέντρο να ξεκουραστεί και να χαιρετήσει το μπεμπενάκι.

Ένα μικρό δάκρυ έτρεξε από τα μάτια της.

-Γιατί κλαις καλή μου Κοκκινοσκουφίτσα;

-Να, είμαι μικρή και δεν σκέφτηκα να ρωτήσω την Κατερινούλα πώς θα φτάσω σε αυτή την πόλη την Πάτρα.

Και κει που σκούπιζε τα μάτια της τι να δει…..

Η καλή της η Νεράιδα  εμφανίστηκε μπροστά της 

και με το μαγικό της το ραβδί έκανε μία πέτρα –πουλί, το πετροχελίδονο που μπορεί και διανύει μεγάλες αποστάσεις χωρίς να κουράζεται πολύ.

15o Νηπιαγωγείο Πατρών

Η Κοκκινοσκουφίτσα αφού κούμπωσε την κόκκινη κάπα της, έσφιξε στην αγκαλιά της το καλαθάκι της, ανέβηκε πάνω στα φτερά του πετροχελίδονου κρατώντας την φτερούγα πολύ δυνατά και πέταξαν ψηλά στον ουρανό.

Ταξίδεψε πάνω από μία μεγάλη θάλασσα, το Αιγαίο Πέλαγος και είδε πόλεις και χωριά και πολλά σχολεία σε όμορφα νησιά. Είδε και τον Παρθενώνα,  στο βράχο της Ακρόπολης στην Αθήνα, όπως της εξήγησε το πετροχελίδονο. Χωρίς να το καταλάβει πως πέρασε η ώρα, είδε μπροστά της μία τεράστια γέφυρα με πολλά καλώδια.

"Στάσου να πάρω μία ανάσα" είπε το πετροχελίδονο και τσουπ... προσγειώθηκαν στον πιο ψηλό πυλώνα αυτής της γέφυρας, δίπλα στην Ελληνική σημαία.

-Αχ, τι υπέροχη θέα, τι όμορφη πόλη!

-Ναι, είναι πραγματικά φανταστικά, είπε ένας γλάρος που τους πλησίασε για να γνωρίσει τους νέους επισκέπτες.

-Που βρισκόμαστε ακριβώς; τον ρώτησε η Κοκκινοσκουφίτσα αφού πρώτα του είπε το όνομα της.

-Είσαι πολύ όμορφη σε έχω ακούσει και χαίρομαι που σε γνωρίζω από κοντά. Εμένα με λένε Γλαρένιο (Κωσταντίνος) και ζω χρόνια εδώ και ακολουθώ τα φερρυ μποτ.

Την γέφυρα την λένε: Γέφυρα Ρίου Αντιρρίου ή Γέφυρα Χαρίλαου Τρικούπη.

-Και εκείνο το κτίριο από την μία και την άλλη μεριά που είναι φτιαγμένο από μεγάλες πέτρες τι είναι, 

τον ρώτησε η Κοκκινοσκουφίτσα.

-Είναι τα δύο κάστρα του Ρίου και

του Αντιρρίου και έχουν μεγάλη

ιστορία στο παρελθόν.

Εδώ έχουν γίνει πολλές μάχες 

με τους  Τούρκους και τους Ιταλούς.

Η Κοκκινοσκουφίτσα δεν χόρταινε

να κοιτά, μία δεξιά και μία αριστερά!

Ο γλάρος της είπε πως όταν ο καιρός είναι καλός από τόσο ψηλά, μπορεί κανείς να δει προς το Βορρά όλη την Ελλάδα, ακόμα και την Ευρώπη, και αν κοιτάξει προς το Νότο μπορεί να δει την όμορφη Κρήτη, τις Στέρνες και τα Ανώγεια, ενώ αν κοιτάξεις προς τα κάτω θα δεις την Πάτρα.

-Τέλεια είπε η Κοκκινοσκουφίτσα, εδώ είναι ο προορισμός μου.

Μήπως ξέρεις που είναι το 15 Νηπιαγωγείο Πατρών;

-Χα, χα και βέβαια ξέρω, όλοι σε αυτή την πόλη γνωρίζουν τους μαθητές του 15ου Νηπιαγωγείου Πατρών, τα γλυκά τα Στρουμπειάκια.

- Στρουμπειάκια; Γιατί τα λένε έτσι;

-Γιατί στα παλιά τα χρόνια 

το σχολείο τους το έφτιαξε 

ο Γεώργιος Στρούμπος με δικά του 

λεφτά, και το σχολείο πήρε 

το όνομα του.(Βασίλης)

-Είναι πολύ καλά και όμορφα παιδιά.

-Και πώς θα πάμε ως εκεί;

-

Όταν φτάσεις στο κέντρο της πόλης και δεις μία μεγάλη πλατεία που την λένε Αγίου Γεωργίου με δύο τεράστια σιντριβάνια γύρω γύρω με λιοντάρια που βγάζουν από το στόμα τους νερό .

-Από εκεί θα πας μία ευθεία και θα ακούσεις φωνές παιδικές και γέλια και χαρές. Θα δεις στα κάγκελα του μεγάλα μολύβια χρωματιστά (Νικόλας, Ιωάννα), θα δεις και την Ελληνική σημαία στον ιστό(Γιώργος).

Η Κοκκινοσκουφίτσα αφού έδωσε δώρο στο γλάρο ένα σταφύλι κρητικό και ένα λουλούδι με άρωμα μεθυστικό, ανέβηκε στην πλάτη του πετροχελίδονου, που είχε πάρει τόση ώρα ένα υπνάκο και ξεκίνησαν.

Ο Γλαρένιος  που είχε συμπαθήσει τη νέα του φίλη, είπε στην Κοκκινοσκουφίτσα να μην ανησυχεί  και πως θα πάει μπροστά σαν οδηγός και όταν φτάσουν θα αφήσει το λουλούδι από το στόμα του. Εκεί θα είναι το σχολείο.

Και η πτήση ξεκινά….Στο ταξίδι η Κοκκινοσκουφίτσα πάνω από την πόλη της Πάτρας δεν χόρταινε να βλέπει όμορφες εικόνες. Από την μία το βουνό το Παναχαϊκό, κι από την άλλη μία θάλασσα γαλάζια τον Πατραϊκό. Είδε και μία εκκλησία ξεχωριστή, τον Άγιο Αντρέα (Δανάη) κι ένα Φάρο φωτεινό.

Πριν προλάβει όμως να φτάσει ως εκεί ο γλάρος ζύγισε τα φτερά του, σταμάτησε, άνοιξε το ράμφος του και το λουλουδάκι έπεσε προς τα κάτω. Σκύβει και η Κοκκινοσκουφίτσα να δει και χωρίς να το καταλάβει έφυγαν και τα δικά της λουλουδάκια μέσα από το καλαθάκι. Ο ουρανός γέμισε αγριολούλουδα και τα Στρουμπειάκια που ήταν διάλειμμα την ώρα αυτή, είδαν να βρέχει λουλούδια. Τρέξανε να τα μαζέψουνε ο Γιώργος ,ο Βασίλης και η Δαμιανή.

Αλλά και όλα τα παιδιά κοίταξαν προς τον ουρανό και τι να δουν.

Ένα πουλί κι ένα κοριτσάκι με κόκκινο σκουφάκι.

Δεν πίστευαν στα μάτια τους!

-Κοκκινοσκουφίτσα είπαν όλα μαζί, πώς βρέθηκες εδώ;

Η κυρία Ιωάννα και η κυρία Γωγώ την  χαιρέτησαν και της πρόσφεραν πορτοκαλάδα χυμό και άλλα παιδιά της έφεραν από το πρωινό τους....μπισκοτάκια με γάλα(Γιώργος).  

Η Κοκκινοσκουφίτσα τους είπε τη δική τους ιστορία  και τους πρόσφερε τα δώρα που έστειλαν τα παιδάκια από τα Ανώγεια.

Έβαλαν κάτω τα σταφύλια και τα μουστοκούλουρα από το πετιμέζι και όλοι μαζί πέσανε με τα μούτρα στο φαί, μαζί και το πετροχελίδονο και όλα τα περιστέρια της αυλής, στήσανε τρελό χορό… τσιριτρί , τσιριτρό!

Στο τέλος η Κοκκινοσκουφίτσα τους είπε και το μυστικό πώς ψάχνει το Λύκο τον κακό να του δώσει το λουκάνικο και τα γλυκά να του πονέσει η κοιλιά και να του πέσουν τα δόντια του τα κοφτερά.

-Πού όμως κρύβεται άραγε αυτός;

Όλα τα παιδιά είπανε διάφορα ... ότι κάποιοι τον είδαν αλλά τον κυνήγησαν και τον έδιωξαν μακριά γιατί εδώ είναι πόλη και έφυγε  για τα βουνά. Νύχτα πέρασε την γέφυρα την καλωδιακή και τράβηξε για το Βορρά.

-Μήπως να πας στη Βόρεια Ελλάδα στους φίλους μας στα παιδάκια της Καβάλας, στο νηπιαγωγείο των Αντιφιλίππων;  μήπως και σε βοηθήσουν είπε η κυρία Γωγώ.

Η Κοκκινοσκουφίτσα τους ευχαρίστησε και λίγο πριν φύγει  έπαιξε μαζί τους κουτσό και κυνηγητό(Νικόλας).

Το Πετροχελίδονο έπαιξε και αυτό με τα περιστέρια της αυλής τον κρυμμένο θησαυρό. Πέρασε όμως η ώρα με τα τούτα και τα εκείνα, χτύπησε το κουδούνι που ο ήχος του τα παιχνίδια σταματά.

Τα παιδάκια μπήκαν στη σειρά και η  Κοκκινοσκουφίτσα μας τους έδωσε πεταχτά φιλιά.

Οι κυρίες γέμισαν το καλαθάκι της με λουκούμια πατρινά με γεύση τριαντάφυλλο για να πέσουν τα δόντια του Λύκου για τα καλά ενώ τα Στρουμπειάκια (Ιωάννα, Ανδρέας, Παναγιώτα, κ.α.) έφεραν μία ζωγραφιά καρδιά, για τα παιδάκια του Νηπιαγωγείου Αντιφιλίππων του Κόκκινη κλωστή δεμένη, δεξιότητες γυρεύει……

 Το πετροχελίδονο τίναξε τα φτερά του και η Κοκκινοσκουφίτσα ξεκίνησε για τη νέα της περιπέτεια……….

-Στο καλό…. καλό δρόμο….. ,να προσέχετε φώναξαν όλοι μαζί!!!!!

Νηπιαγωγείο Αντιφιλίππων

Αφού χαιρέτησε  από ψηλά  τα παιδιά  του 15ου Νηπιαγωγείου Πατρών  και  τις κυρίες τους,  η Κοκκινοσκουφίτσα βολεύτηκε στα μεγάλα  φτερά  του πετροχελίδονου και τυλίχθηκε  καλά μέσα στην κόκκινη κάπα της, δίπλα  στο καλαθάκι  με το δώρο τη ζωγραφιά καρδιά από τα παιδιά για τους νέους  τους φίλους, αλλά και  με όλα τα  γλυκά  και το λουκάνικο  για  τον λύκο. Το ταξίδι  τους  θα ήταν μεγάλο προς τη Βόρεια Ελλάδα. «Ελπίζω  να  με βοηθήσουν  τα παιδιά  του Νηπιαγωγείου Αντιφιλίππων, να τον βρω» σκέφτηκε…

Παρατηρούσε όλα  τα μέρη  που έβλεπε…. Πόλεις  και χωριά, βουνά, κάμπους  και θάλασσες. Για καλή της  τύχη το πετροχελίδονο γνώριζε σχεδόν όλα τα μέρη  και της εξηγούσε. Πρώτα  της είπε  ότι περνάνε  πάνω από τους Δελφούς, που τα παλιά  χρόνια ήταν μέρος ιερό και θεωρούσαν πως εκεί ήταν ο ομφαλός της Γης.  

Μετά από πολλή ώρα  το πετροχελίδονο κουράστηκε και σταμάτησε  πάνω  σε κάποιους πελώριους βράχους  να ξεκουραστούν. Σε κάποιες  κορυφές των βράχων αυτών υπήρχαν χτισμένες μεγάλες εκκλησίες.

Το πετροχελίδονο  και πάλι  ήξερε  να της πει.

-Εδώ Κοκκινοσκουφίτσα μου καλή,  είναι  τα Μετέωρα.  Έτσι ονομάζονται  αυτοί οι βράχοι  και  σε κάποιους από αυτούς  οι άνθρωποι έχτισαν  εκκλησίες.   

-Αχ καλό μου πετροχελίδονο πόσο χαρούμενη είμαι που ταξιδεύω μαζί σου,  για  να συναντήσω κάποια από τα παιδιά  του «Κόκκινη κλωστή δεμένη, δεξιότητες γυρεύει».  Εσύ ξέρεις  πολλά πράγματα και αφού πετάς  μπορείς να γνωρίσεις και να μάθεις  ακόμα περισσότερα! 

Αφού ξεκουράστηκαν  συνέχισαν  και πάλι το ταξίδι τους. Άφηναν πίσω τους  πολλές πόλεις  και έβλεπαν πολλά σχολεία  που τα παιδιά ήταν έξω στις αυλές  τους και έπαιζαν.

-Είμαι περίεργη να δω  τι να κάνουν  τα παιδιά του Νηπιαγωγείου Αντιφιλίππων Καβάλας μόλις  φτάσουμε,  σκέφτηκε...

Μεγάλη εντύπωση  της έκανε  και ο δρόμος  ο πελώριος  που δεν τελειώνει ποτέ  και τα αυτοκίνητα να  πηγαινοέρχονται ασταμάτητα.

«Άραγε πού  να τελειώνει ο δρόμος; Μήπως  εκεί που τελειώνουν τα σπίτια, στο πιο μακρινό σημείο του Βορρά;» αναρωτήθηκε δυνατά. Ο φίλος της  το πετροχελίδονο  που την άκουσε  της είπε:

-Τον δρόμο αυτόν  τον λένε Εγνατία οδό, είναι ο μεγαλύτερος δρόμος  της  Ελλάδας  και ενώνει όλη τη Βόρεια Ελλάδα από τη μία μεριά  στην άλλη.

Πέρασαν και από τη Θεσσαλονίκη, έκαναν μία μικρή στάση για ξεκούραση  στον Λευκό Πύργο και συνέχισαν… Λίγο  πιο μακριά συνάντησαν ένα ακόμη  πετροχελίδονο, που τους είπε ότι  το Νηπιαγωγείο  Αντιφιλίππων είναι πολύ κοντά πια,  θα το δουν μόλις στρίψουν αριστερά από το βουνό  που έχουν μπροστά τους. Πραγματικά  σε λίγο   η Κοκκινοσκουφίτσα  με τον φίλο της πετούσαν πάνω από τους Αντιφιλίππους.   Βρήκαν πολύ εύκολα  το νηπιαγωγείο   αφού είδαν την πελώρια αυλή  με τα ωραία παιχνίδια της. Εκείνη την στιγμή  τα παιδιά  έβγαιναν στην αυλή  για το διάλειμμα.

- Γεια σας  παιδιααααά…. τους φώναξε!!!

-Γεια σου αγαπημένη μας Κοκκινοσκουφίτσα, της είπαν  τα παιδιά, αλλά και οι κυρίες, που συγκεντρώθηκαν γύρω της.

-Τι κάνεις εδώ;  Ρώτησε ο Γρηγόρης.

-Γιατί δεν είσαι μέσα στο παραμύθι σου; ρώτησε ο Ραφαήλ.

Και η Κοκκινοσκουφίτσα διηγήθηκε  στα παιδιά όλη την ιστορία.

Πώς ξεκίνησε  από τη βιβλιοθήκη  του νηπιαγωγείου Στερνών στην Κρήτη, πήγε  στα Ανώγεια, στο 15ο Νηπιαγωγείο Πατρών, πριν έρθει στους Αντιφιλίππους  για  να τη βοηθήσουν τα παιδιά να βρει  τον λύκο..

-Μα αυτά  τα παιδιά είναι οι φίλοι μας από το eTwinning έργο  μας!

Η Κοκκινοσκουφίτσα έβγαλε από το καλαθάκι της  τη ζωγραφιά καρδιά  που έστειλαν ως δώρο  τα παιδιά του 15ου Νηπιαγωγείου Πατρών. Πόσο πολύ  τους άρεσε!!!

-Έλα να παίξουμε όλοι μαζί κρυφτό  και κυνηγητό! είπε ο Χρήστος.

Με μεγάλη χαρά  η Κοκκινοσκουφίτσα έπαιξε πολλά παιχνίδια  με τα παιδιά του Νηπιαγωγείου Αντιφιλίππων. Η ώρα  όμως πέρασε γρήγορα  και το διάλειμμα τελείωνε. Η κυρία Σοφία  και η κυρία Βούλα είπαν σε όλους να καθίσουν  να ξεκουραστούν  στο μεγάλο κιόσκι.

-Έλα και εσύ Κοκκινοσκουφίτσα κοντά  μας, είπε η κυρία Βούλα.

- Μήπως παιδιά έχετε δει τον λύκο; τους ρώτησε. Θέλω  να του δώσω δώρο όλα  τα γλυκά και το λουκάνικο που έχω στο καλάθι και τα κουβαλάω από πολύ μακριά. Για να χαλάσουν τα δόντια  του και να του πέσουν. Έτσι δεν θα μπορεί να με φάει ξανά…

-Έχουμε πολλές μέρες  να τον δούμε, απάντησε  η Αγκίνα.

-Τελευταία φορά  ήταν  έξω από το πέτρινο σπίτι που είναι λίγο πιο πέρα και φυσούσε  δυνατά, για να το ρίξει  είπε η Κατερίνα.

-Θυμήθηκα!!!! Φώναξε η Αναστασία. Ο λύκος  ξαναμπήκε στη βιβλιοθήκη μας μέσα στα παραμύθια. Κουράστηκε να φυσάει.

Τότε εκεί θα πάω να τον βρω  κι εγώ  παιδιά, και έτσι όπως είναι κουρασμένος θα τον κεράσω όλα τα γλυκά, είπε η Κοκκινοσκουφίτσα.

-Περίμενε της είπαν τα παιδιά.. 

-Πάμε μέσα στην τάξη  να ζωγραφίσουμε για  να πάρεις τις ζωγραφιές  μας  μαζί σου μέσα  στα βιβλία και να μας θυμάσαι!!

Κι έτσι και έγινε λοιπόν. Τα παιδιά ζωγράφισαν για την Κοκκινοσκουφίτσα, λίγο πριν μπει ξανά μέσα στο παραμύθι  της στη βιβλιοθήκη  για να βρει  τον λύκο και να του δώσει   το καλαθάκι της με όλα τα καλούδια.

Πρώτα χαιρέτισαν  το πετροχελίδονο. Η Κοκκινοσκουφίτσα   είπε στα παιδιά πόσα πολλά πράγματα  της έμαθε  και του έδωσε ένα φιλάκι για να τον ευχαριστήσει. Μετά αγκάλιασε όλα τα παιδιά  και τα ευχαρίστησε  για  τις ωραίες στιγμές  που πέρασε μαζί τους αλλά  και για τις ζωγραφιές  που θα πάρει μαζί της.

-Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά!!! Ευχαριστώ πολύ όλους τους φίλους σας  και από το Νηπιαγωγείο Στερνών, το 1ο Νηπιαγωγείο Ανωγείων, το 15ο Νηπιαγωγείο Πατρών από το έργο «Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, Δεξιότητες Γυρεύει»! Ήταν το πιο ωραίο μου ταξίδι! Γεια σας!!! είπε  και ξαναμπήκε  μέσα  στο παραμύθι της, στη βιβλιοθήκη  του Νηπιαγωγείου Αντιφιλίππων, κι έζησε αυτή καλά και εμείς... καλύτερα!!!!

                                            τέλος