Μια φορά κι έναν καιρό σε μια χώρα τη Γαλλία, ζούσε ένας ζωγράφος που τον έλεγαν Μαρκ Σαγκάλ.

Αγαπούσε τη δουλειά του και κάθε μέρα με τα πινέλα και τα χρώματά του έφτιαχνε ζωγραφιές λαμπερές, χαρούμενες σαν όνειρα.

Παρέα του είχε πάντα το αγαπημένο του κοκοράκι που ήταν ο καλύτερός του φίλος.

Στο μυαλό του, όμως, είχε συνέχεια την αγαπημένη του Μπέλα που ήθελε να την παντρευτεί. Ήταν πολύ ερωτευμένος και την αγαπούσε τόσο πολύ!

Κάθε μέρα θυμόταν τις υπέροχες στιγμές που περνούσαν μαζί και τις ζωγράφιζε με τα πινέλα του και τα ωραία χρώματά του.

Αγαπούσαν πολύ το τσίρκο και πήγαιναν συχνά. Καθόταν ανάμεσα στους θεατές και χειροκροτούσαν δυνατά!

Αυτό που τους ενθουσίαζε, όμως, περισσότερο ήταν η χορεύτρια που χόρευε πάνω σε ένα άλογο που έτρεχε γρήγορα!

Θαύμαζαν τους ακροβάτες

που περπατούσαν πάνω σε σκοινί

κι εκείνους που έκαναν

τα δύσκολα ακροβατικά τους!

Διασκέδαζαν με τους κλόουν και τα αστεία τους και

αγωνιούσαν με τα επικίνδυνα κόλπα των ζώων!

Όταν έφευγαν από εκεί πήγαιναν να ακούσουν τους αγαπημένους τους μουσικούς!

Ο μαέστρος της ορχήστρας ήταν φίλος τους και όταν τους έβλεπε τους χαιρετούσε με μεγάλη χαρά!

Τότε οι μουσικοί έπαιζαν γι' αυτούς τις πιο ρομαντικές μουσικές τους!

Το μουσικό όργανο όμως που αγαπούσαν περισσότερο ήταν το βιολί!

Δε χόρταιναν να ακούν τον βιολιστή!

Έτσι, μια ζεστή, ανοιξιάτικη βραδιά με πανσέληνο, τον κάλεσαν στο σπίτι του Μαρκ για να γλεντήσουν και να απολαύσουν τη μουσική του παρέα με φίλους!

Η Μπέλα με τις φίλες της στήσαν τρελό χορό.

Χόρεψαν και διασκέδασαν με την ψυχή τους!

Μα περισσότερο και καλύτερα απ' όλες χόρεψε η Μπέλα!

Ο βιολιστής δεν σταματούσε να την καμαρώνει και να παίζει τις μαγευτικές μουσικές του, που γέμιζαν με υπέροχες μελωδίες τον αέρα !

Όταν το γλέντι τελείωσε, ο Μαρκ και η Μπέλα, παρέα με το κοκκοράκι τους, κάθησαν στον κήπο, κάτω από τον έναστρο, νυχτερινό ουρανό και κοιτούσαν το φεγγάρι.

Κουρασμένοι και μαγεμένοι όπως ήταν από την όμορφη βραδιά και τις μελωδίες, αποκοιμήθηκαν.,

Τότε ονειρεύτηκαν ότι πέταξαν πάνω από το Παρίσι...

Από τον καταγάλανο καθαρό ουρανό του Παρισιού έβλεπαν τον Πύργο του Άιφελ, τα σπίτια, τους ανθρώπους και ό,τι άλλο μπορεί να δει κανείς από πολύ ψηλά...!

Φαινόταν όλα τόσο μικροσκοπικά λες και ήταν ψεύτικα, σαν παιχνιδάκια!

Τότε ξαφνικά βρέθηκαν σε έναν τόπο ζεστό, φωτεινό και πολύχρωμο, με πολλά λουλούδια και κατσίκες.

Ο Μαρκ έκοψε και της πρόσφερε μερικά λουλούδια.

Ύστερα, της ψιθύρισε κάτι στο αυτί κι εκείνη χαμογέλασε κουνώντας το κεφάλι της.

Ξύπνησαν αγκαλιασμένοι και αποφασισμένοι τελικά να παντρευτούν. Φυσικά στο γάμο τους πήγαν όλοι!

Ποιοί; Για σκεφτείτε...

Τη χαρά του και όλα τα ...αγαπημένα... του ο ζωγράφος θέλησε να τα μοιραστεί μαζί μας και μάλλον τα κατάφερε.

Πώς? Μα σίγουρα το καταλάβατε, έτσι δεν είναι?

Α! Για μια στιγμή...! Μου φάνηκε πως είδα και κάτι που δεν ανήκει στον Μαρκ Σαγκάλ αλλά σε κάποιον άλλον ζωγράφο.

Μήπως το είδατε κι εσείς;