31ο Νηπιαγωγείο Θεσσαλονίκης,

                            1ο Νηπιαγωγείο Προσοτσάνης, 

                            Νηπιαγωγείο Παστίδας Ρόδου,

                            1ο Νηπιαγωγειο Ρεθυμνου,

                           10ο Νηπιαγωγείο Νεάπολης Θεσσαλονίκης,

                            31ο Νηπιαγωγείο Θεσσαλονίκης,

                           14o Νηπιαγωγείο Πτολεμαΐδας,

στα πλαίσια του προγράμματος  e-twinning "Φορώντας την μάσκα μου ... μπορώ

Το χρονικό διάστημα από 1-19 Νοεμβρίου έχει κηρυχθεί ως «19 Ημέρες Ακτιβισμού κατά της παιδικής κακοποίησης» (“19 Days of Activism for Prevention of Abuse and Violence against Children”), προκειμένου μέσα από διάφορες δράσεις να δοθεί έμφαση στο γεγονός ότι όλο και περισσότερα παιδιά σήμερα είναι θύματα βίας από ενήλικες.

Εμείς με αφορμή έναν πίνακα ζωγραφικής φτιάχνουμε μια συνεργατική ιστορία με τα νηπιαγωγεία εταίρους, με κεντρικό ήρωα ένα παιδί που ζει μια περιπέτεια όταν απομακρύνεται τυχαία από τη μητέρα του και κινδυνεύει.

Τα παιδιά αφηγούνται την ιστορία, κατασκευάζουν τις μάσκες των προσώπων της ιστορίας, ζωντανεύουν το σενάριο με τη μορφή δραματοποίησης στην τάξη και μαθαίνουν πως να αντιδρούν αν βρεθούν σε ανάλογες συνθήκες.

In the Garden (Mary Cassat)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Ξανθούλα και ζούσε με την μαμά της σ' ένα όμορφο σπίτι στο χωριό. Μια μέρα βγήκαν στον κήπο του σπιτιού τους και η μικρή Ξανθούλα ρώτησε κάτι από τη μαμά της.

Μαμά μπορούμε να πάμε στις κούνιες σε παρακαλώ;

Φυσικά Ξανθούλα και μπορούμε είπε η μαμά της.

Όταν έφτασαν στις κούνιες η Ξανθούλα βρήκε εκεί τους φίλους από το σχολείο της και ήταν πολύ χαρούμενη και άρχισε να παίζει με τα παιδάκια.

Έπαιζαν παιχνίδια με τη μπάλα, όταν ξαφνικά η μπάλα πετάχτηκε μακριά από τα παιδιά. Η Ξανθούλα άρχισε να την κυνηγάει, όμως η μπάλα έπεσε σε ένα αυλάκι με πολύ νερό και έφευγε όλο και πιο μακριά!

Η Ξανθούλα ακολουθούσε τη μπάλα τρέχοντας όμως κάποτε κουράστηκε. 

Γύρισε, κοίταξε πίσω της και τότε κατάλαβε ότι είχε φύγει πολύ μακριά από τους φίλους της. Δεν έβλεπε πια κανέναν.

Για καλή της τύχη συνάντησε κάποιον κύριο που της είπε: 

-Τι κάνει ένα μικρό κοριτσάκι μέσα στο δάσος μόνο του;

-Ψάχνω τη μπάλα μου που την πήρε το νερό μακριά!

-Μη στεναχωριέσαι θα σε βοηθήσω και θα τη βρούμε. Έλα πάμε να την ψάξουμε μαζί. 

Και την έπιασε από το χέρι και πήγαν να ψάξουν μαζί τη μπάλα της Ξανθούλας.

Όμως την ώρα που της έπιανε το χέρι η Ξανθούλα θυμήθηκε τα λόγια της μαμάς της: «κανένα ξένο να μην εμπιστεύεσαι». Σκέφτηκε ότι της λέει ψέματα και δε θα τη βοηθήσει να βρει τη μπάλα της. Άφησε γρήγορα το χέρι του και έτρεξε μακριά του.  

Ο ξένος την κυνήγησε και η Ξανθούλα έτρεξε πιο γρήγορα μέχρι που ο ξένος κουράστηκε και σταμάτησε να την κυνηγάει.                  

 Κάποια στιγμή σταμάτησε και η Ξανθούλα το τρέξιμο και κοίταξε γύρω της. Ήταν μόνη της και παντού ησυχία… άρχισε να φοβάται… 

'Hταν και κουρασμένη… πήγε κάτω από ένα δέντρο και ξάπλωσε… πόσο της έλειπε η μαμά της!!!           

  Τότε άκουσε μια φωνή να τη φωνάζει: 

« Ε ψιτ κοριτσάκι, τι κάνεις εκεί μόνο σου; Θες βοήθεια;»  Γύρισε και κοίταξε και είδε μια αλεπού!!!       

 Αλήθεια ήταν ή  έβλεπε όνειρο;..

Μα όνειρο ήταν φυσικά !!  Η φωνή που άκουσε ήταν του ξυλοκόπου που μαζί με το φύλακα του δάσους είχαν έρθει να κόψουν τα δέντρα που είχαν ξεραθεί. Το κοριτσάκι σηκώθηκε, πλησίασε το δασοφύλακα που  φορούσε στολή κι έμοιαζε με αστυνομικό και του ζήτησε βοήθεια.  

 -Πώς σε λένε;  ρώτησε ο δασοφύλακας.  -Με λένε Ξανθούλα και έχω χαθεί.  -Που είναι η μαμά σου; 

 -Ήταν στο πάρκο μαζί μου όταν η μπάλα μου κύλησε μακριά και έτρεξα να την πιάσω… μετά χάθηκα, είπε κι έβαλε τα κλάματα 

 -Μη στεναχωριέσαι θα σε βοηθήσω εγώ να τη βρεις.  Θα πάμε μαζί στο πάρκο και θα ψάξουμε τη μαμά σου. 

Την παίρνει από το χέρι και καθώς φτάνουν στο πάρκο η Ξανθούλα βλέπει από μακριά τη μαμά της και τρέχει να την αγκαλιάσει.

  -Μαμά μου, φοβήθηκα, δε θα φύγω ποτέ ξανά μακριά σου, της λέει η Ξανθούλα. Η μαμά την αγκάλιασε, τη φίλησε, ευχαρίστησε το δασοφύλακα και πήρε τη Ξανθούλα να γυρίσουν σπίτι.