ZIPIR

Merhaba ben bir kediyim. Benim ismim Zıpır çok geçmeden başlayım öyküme. Minik bir köyde doğdum rengim kahverengi ve çok az da beyaz rengindeydi kardeşlerime hiç benzemiyordum bu yüzden beni  hiç  oyunlarına almıyorlardı bir canlıyı görünüşü yüzünden  dışlamak  ne de mantıksızdı...

Büyüdük ve hepimiz ayrıldık kardeşlerimden büyük çoğunluğu sitelere taşınmıştı daha güvenli olacağını söylüyorlardı, ben ise onlardan farklı olarak bir ara sokakta yaşamaya karar verdim.

Orada tanıştığım herkes nedense her gün yok oluyordu bir gün çöp tenekemin içinde uyandım çok açtım karnımı doyurmak için fare avlamak zorundaydım çöpler midemi bulandırıyor ve sütler ise bağırsaklarımı bozuyordu sebebi :Kedilere süt verilmemesinin en önemli nedeni onların sindirim sisteminde laktoz adı verilen enzim yoktur. Bu yüzden de sütün içindeki besleyici olan maddeleri alamazlar. Yine laktoz enzimi bulunmadığından kendilerini kötü hissederler ve ishal olurlar demesiydi annemin. Bu yüzden sadece anne sütü içerdik yani pek fazla seçeneğim yoktu maalesef o gün şanslıydım tamı tamına 3 tane fare yakalamıştım tam yiyecektim ki elinde oltalar olan 2 adam geldi ve sokak köpeklerini götürdüler ve adamlardan kısa boylu olanı beni arabaya attı.

Burası bir barınak idi annem bana ve kardeşlerimize barınağa giren hayvanları anlatırdı. İlk önce beni bir hemşireye götürdüler, hemşireden sonrada dar bir kafese attılar. Orada hemşire benim canımı daha çok acıtarak muane etti. Buraya ara sıra küçük çocuklar ve aileler geliyordu. Bir gün barınağa her zaman ki gibi bir aile geldi 1 kızları 1 de oğlanları vardı.