Bir varmış, bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde develer tellal iken pireler berber iken ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallariken...

Bir tane Özen kız varmış. Bu Özen kız, kızıl saçlarıyla rüzgarda ahenkle dans eder, halk oyunlarında ceylan gibi sekermiş :-)

Odasinda piyanosunu teneffüs boyunca çalar öğretmenler arkadaslarina unutulmaz anlar yasatirmis :) hele 'bir derdim var ' sarkisina girisi sozde sarkicilara taş cikarirmis :) 

O kadar sevgi dolu bir yüreği varmış ki büyükler, küçükler, hayvan dostları onun yanında çok mutlu olurmuş. Kedi dostu Freya onun sevgi dolu kollarında mir mir der dururmuş.

Deri ceketi ve farklı küpeleriyle sanki motor sürüyormuş gibi bir havası varmış. Özgür ruhunu motora binerken saçlarını savurarak gösteriyormuş gibi bir hava.. Bir de bitmeyen enerjisiyle de işine pek aşıkmış. Hep bi proje kovalarmış.

Odasının kapısı açıktı. Giriyorum dercesine bir işaret yaptım. Telefonla konuşuyordu. Kararsizdim; karşıdaki kanepeye mi oturmaliydim, yoksa masasının önündeki koltuklardan birisine mi? Gözüme koltukların arasındaki masada bulunan çikolatalar çarptı. Oraya oturmaya karar verdim. Tam koltuğa otururken karşı kanepede gözüme adının freya mi sureya feride mi  olduğundan emin olmadığım kedisi ilişti? " Naberrrrr sevimsiz" diye seslendim küçümseyen bir sese tonuyla. Birdenbire telefonu bıraktı.

- Ama öyle deme ona, kuzum o benim. Sevimsiz değil o.Akıllı oooo, uslu ooo, tatlı oooo diye serzenişte bulunarak suratını ekşitmeye başladı.

Severdim kedileri ama takılmadan da duramazdim onlara. 

-Evet, evet çok sevimli dedim.

-Tamam, tamam sevimlisin, alınma dedim kediye dönerek. Sanki anlamişcasina esneyerek karşı koltuğun köşesinde  uykuya daldı. Telefonu eline geri alıp konuşmaya devam etti Özen Tarı.  Niye çağırdığına dair hiç bir fikrim yoktu. Elime telefonumu aldım, takılıyorumdum öylesine. Telefon konuşmasının bitmesini bekledim. Birdenbire oda da diğer tüm zümre başkanları belirdi.  Ari kovanına dönmüştü oda. Herkes neden cagirildiginj merak ediyordu.

Telefon konuşması bitti. Gördüğü kalabalık ve oluşan kafa karışıklığı onu da şaşırtmıştı. 

"Arkadaslar" dedi. " Fazla vaktinizi almayacagim, siz zümre başkanları olarak diğer arkadaşlara da iletirsiniz. Bu sene okul olarak...

-Ama dedi, ciddi ses tonu yerini birdenbire yalvaran bir gülümseme ve gözlere bırakmıştı. -Öncesinde size bir piyano çalmami ister misiniz, hazır herkes buradayken.  Kimse onaylamadı. İtiraz eden de olmamıştı. 

-istersiniz, istersiniz diye ısrar etti.

Şaşkın bakışların arasından geçerek piyanonun başına oturdu. Gürültüden sevimsiz kedi freya da uyanmıştı. Gözler birdenbire ona çevrildi. Sahibesinin piyanonun başına geçtiğini görünce  ayaklarının altında sürünmeye başladı. Sanki oda da çalmasını isteyen tek varlık oydu. Sevimsiz olmadığının teşekkürü muydu bu yoksa? 

"I wanna take you somewhere, so you know I care. But it's so cold and I don' know where"

Tom Odell den " Another Love" parçasıydı bu

"Ağlamak istiyorum, sevmek istiyorum 

Ama gözyaşlarım tükendi,  bitti başka bir aşkta. diye devam ediyordu sözler. Güzel tercih dedim içimden. Parça bitti. İstekli isteksiz bir alkış başladı. Duygulanmisti, kedisinin başını okşadı.

-Teşekkürler arkadaşlar, çıkabilirsiniz dedi.

O da bir anda bosaldi. Kimse de okulumuz olarak girdiği cümleyi  nasıl tamamlayacagini sormadı, kendi de söylemek istemedi belki de. Ağlıyor muydu?  Sormak geldi içimden ama kalabalığa uyup çıktım sessizce. Kapıyı kapatırken yine aynı parçayı çalmaya başladı.

" Sana nergisler getirdim ama geçen baharda açtıkları gibi açmayacaklar. "