Mefkure, soğuk bir Ocak gecesi şöminesinin başına geçmiş yabancı neşriyatı izliyordu. Son dakika haberini görünce gözleri kocaman açıldı, şaşkınlığını gizleyemedi. Hemen telefona sarıldı ve numaraları çevirmeye başladı.

Ama o da ne ! Kasım hocaya ulaşamamıştı.Kafasında bin bir türlü sorularla evden dışarıya çıktı.

Canı çok sıkılmıştı.Nasıl olur da kendisi bu grubun dışında kalmıştı.Oysa ki ilk başvuru yapan kendisiydi.Çok üzülmüştü.

Terk edilmenin, dışlanmanın , yok sayılmanın verdiği duygusal gerilimle, kendini hemen alışveriş merkezine attı. öfkesi ancak böyle geçebilirdi..... O bunu hiç ama hiç haketmemişti.

Kasım hoca ise olanlardan bi haber kışın ortasında memlekete,güneye inmişti.Kızgın olmayan kumlardan serin sulara atlayıp atlayıp çıkıyordu.Çok mutluydu.Tam o sırada telefonu acı acı çaldı.

Telefonuna cevap alamayan Mefkure,iyice sinirlenmiştir. Kasım hoca sandığı Şemsettin Sami'ye öfkeyle yaklaşır ve çantasını fırlatır. Şemsettin Sami şaşakalır:))

Bu durumun yanlış anlaşılma olduğunu anlayan Ceyhan Hoca durumu tatlıya bağlar.Mefkure öğretmenin çalışma azmini görür,tatilinden feda eder ve herşeyi öğretir.Hatıra kalması için de takvim yapar.Temmuz ayına ne kadar kaldığını düşünürken hayallere dalar gider:))

Kendisini Bursa manzaralı bir lokantada kestane şekeri yerken gördü.Etrafında da bütün yeğenleri var.Son derece güzel bir hayaldi çünkü yeğenlerini görmeyeli yıllar olmuştu.