Η ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΣΕΡ

Στην καρδιά ενός κόσμου που μαστίζεται από την αδυσώπητη κλιματική κρίση, μέσα στην άνυδρη ερημιά όπου το νερό είχε γίνει ένα σπάνιο στολίδι, σφυρηλατήθηκε ένας δεσμός μεταξύ ενός παιδιού δώδεκα ετών και ενός απίθανου συντρόφου. Η ιστορία τους εκτυλίχθηκε με φόντο τις ανελέητες ξηρασίες και τον καυτό ήλιο, όπου η ίδια η επιβίωση έγινε δοκιμασία αντοχής.

Σε αυτή την ξεραμένη γη, όπου κάθε σταγόνα νερού άξιζε το βάρος της σε χρυσό, στεκόταν μια νεαρή κοπέλα που λεγόταν Μάγια. Με μάτια γεμάτα αποφασιστικότητα και πνεύμα ακλόνητο στη σκληρότητα του περιβάλλοντός της, περιπλανήθηκε στα άγονα τοπία αναζητώντας την ελπίδα.

Περπατώντας στην καυτή έρημο απελπισμένη γιατί διψούσε είδε κάτι να κουνιέται και να αλλάζει θέση. Νόμισε ότι είχε παραισθήσεις αλλά τελικά κατάλαβε ότι ήταν μία σαύρα. Την πλησίασε με απορία και άρχισε να την χαϊδεύει με στοργή.  Απόρησε γιατί η σαύρα δεν απομακρύνθηκε και δεν έτρεξε να ξεφύγει. Τα ένστικτά της   λόγω της έλλειψης νερού είχαν αποκοιμηθεί.

-Θα σε ονομάσω Άσερ, θα είμαστε μαζί από δω και στο εξής! Μαζί θα αντιμετωπίσουμε όλα τα προβλήματα!  Θα είσαι ο καλύτερός μου φίλος! 

-Εντάξει, απάντησε η σαύρα. Μπορείς να με ονομάσεις όπως θέλεις! Αρκεί να μη με εγκαταλείψεις ποτέ! 

-Μα πώς; Έχεις ανθρώπινη φωνή; ρώτησε σαστισμένη η Μάγια. 

-Ναι, έχω ανθρώπινη φωνή, γιατί βρισκόμουν σε ένα εργαστήριο βιοϊατρικής, όπου χρησιμοποιήθηκα σαν πειραματόζωο και έγιναν μεταλλάξεις στο γενετικό μου υλικό. Έτσι απέκτησα αυτή την ιδιότητα. 

-Δεν το πιστεύω αυτό! Όμως αυτό που πρέπει να κάνουμε  είναι να βρούμε νερό για να επιβιώσουμε. 

-Εντάξει φίλη μου! Πάμε μαζί! Έχουμε δύσκολο αγώνα! 

Έτσι, παράλληλα με το ταξίδι της, αναδύθηκε ένα πλάσμα της άγριας φύσης - μια ταπεινή σαύρα της ερήμου. Αν και αρχικά ήταν επιφυλακτικός, ο Άσερ σύντομα αναγνώρισε στη Μάγια ένα συγγενικό πνεύμα, που θα μοιραζόταν τον αγώνα του ενάντια στα στοιχεία.

Μαζί, η Μάγια και ο Άσερ ξεκίνησαν μια προσπάθεια επιβίωσης, με τη φιλία τους να ανθίζει μέσα στις προκλήσεις που αντιμετώπισαν. Διέσχισαν την καμμένη γη, περιπλανώμενοι μέσα σε εχθρικά εδάφη και καύσωνες, οδηγούμενοι από έναν κοινό στόχο: να βρουν νερό, το ελιξίριο της ζωής.

Καθώς η Μάγια και ο Ασέρ περπατούσαν στην ξεραμένη γη, ο ήλιος έπεφτε αμείλικτα, ρίχνοντας μακριές σκιές πάνω από το έρημο τοπίο. Η Μάγια σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό της, με την αποφασιστικότητά της ακλόνητη παρά τις σκληρές συνθήκες.