81 İL 81 GÜNLÜK 1 HAYAT



TEKİR KÖYEVİ-KAYNAŞLI-DÜZCE

                                     YEŞİLLE MAVİNİN DANSI: DÜZCE

Yaz günüydü. Özel bir şirkette çalıştığımdan Düzce’ye direksiyon sallamaya başladım. Türkiye’nin her köşesini gezip not almayı sevdiğimden günlüğüm hep yanımdadır. Düzce’ye giden arkadaşlarıma sorduğumda Düzce’nin doğal yerlerinin ve kültürünün güzel olduğunu söylemişlerdi. Türkiye’nin her şehri güzel olduğu gibi güzel Düzce’yi görmek için de sabırsızım. Bolu-Düzce yolu üzerinde otantik bir lokantayla karşılaştım. Karnımın acıktığını lokantayı görünce fark ettim. Hemen içeri girdim ve bir garsonun bana gösterdiği yere yöneldim. Lokantanın manzaraya karşı oluşu, yemek yerken ki hazzı daha da arttırıyordu. Yeşil bir tepede olan bu lokanta, çalışanlarının güler yüzüyle birleşince çok daha güzel oluyordu

Yemeğimi bitirip Düzce’yi bir an önce gezmek için hemen yola koyuldum. Söylendiği gibi bir doğa harikasıydı Düzce. Elimdeki işi vermek için güzel bir kasaba olan Gölyaka’ya geldim. Yol üzerindeki Efteni Gölü tabelasını gördüğümde aklıma göle karşı çay yudumlama hayali geldi. Çayımı yudumlarken göl üzerinde yüzen ördekleri, neşeyle kanat çırpan çeşit çeşit kuşları seyrediyordum. Bir yandan da günlüğümün sayfalarını dolduruyordum. Bir an gölün giriş tarafından gelen turistler dikkatimi çekti. Aklımdan, burası bilindik bir yer olsa gerek, diye düşündüm. 

Boşları almaya gelen garsona buralarda gezilecek neresi var,diye sordum. Göle tepeden bakan dağın zirvesinde Güzeldere Şelalesi’nin olduğunu söyledi ve oraya gitmemi önerdi. Pek de uzak olmadığını öğrendim ve çayımın son yudumunu içip Güzeldere’nin hayalini kurarak şelale yolunu tuttum. Yol üzerinde bayıra karşı çıkarak misket oynamaya çalışan çocuklar gördüm. Etrafta koyun, kuzu, inek gibi hayvanların dolaştığı cennetten bir parça olan bir köydü burası.