Zaman zaman içinde kalbur saman içinde develer cirit atarken eski hamam içinde.Aç tavuk düşünde darı görürmüş,hastaları ise narı görürmüş.Ben ben olalı her gece sarı görürüm

Yumurta sarısı mı desem?

Kanarya sarısı mı?

Altın sarısı mı?

Ne desem ne desem?

Sarı mı dedim sarı?

Sarıyı görünce erir dağların karı

Mademki altınlar sarı sarılar da altın olsa

Ne küp kalsa ne külek,ağzı beraber dolsa.

Bununda şehir yaptırsam köyü beraber

İçinde bahçesi suyu beraber

Vah neyleyim

Yürekte var elde yok.

Dört bin devem olsa bir düz ovada

Yirmi bin kuşum uçsa havada

Beş on batman yağ eritsem tavada

Böyle olsa ile bulsa birayara gelse,seyreyleyin gümbürtüyü.Lakin lafla peynir gemisi yürümez ki koca koca sal yürüsün.Yürüse yürüse masal yürür.İyisimi köşkü sarayı bir yana ,kuruntuyu diğer yana bırakalım.Oturalım ocağımızın başına ,rahatımıza bakalım,masalımızı anlatalım.

Bir varmış bir yokmuş vakti zamanında çiftçi bir aile varmış.Bu ailenin hiç çocuğu olmuyormuş.Adam da kadın da bu duruma çok üzülüyormuş.

Adam gündüzleri tarlaya gider,karısı da öğlenleri ona yemek götürürmüş.Bir yandan da 'Keşke bir çocuğumuz olsa'diye düşünürmüş.

Yine bir gün 'Allahım bana bir evlat nasip eyle istersen nohuttan bile küçük olsun' diye dua etmiş.

Ertesi gün öğle yemeği vakti gelmiş.Kadın mutfağa doğru yönelmiş.Akşamdan ıslattığı nohutları pişirmek için tencerenin kapağını açtığında bir de ne görsün?Nohutlardan biri minicik bir oğlan olup dile gelmiş.

'Annecim yemek hazır olduğunda babama ben götüreyim' demiş

Minicik oğlanın kocaman gözlerine şaşkın şaşkın bakan kadın ne diyeceğini bilememiş.Nohut oğlan 'Anne lütfen ben götüreyim,ben götüreyim,ben götüreyim' diye ısrar etmiş

Kadının şaşkınlığı geçip karar verene kadar nohut olan tencereden çıkmış,tezgahtan zıplamış,anahtar deliğinden hoopp bahçeye atlayıvermiş.Oradan da derelerden sel gibi tepelerden yel gibi geçip babasının tarlasına gitmiş.