Δώδεκα φορές και δυο χιλιάδες είκοσι καιρούς σε ένα μακρινό πλανήτη ζούσε ο μικρός Τίμος. Ο Τίμος αν και μικρός ήταν πολύ σπουδαίος αστροναύτης και ήθελε να εξερευνήσει το πανέμορφο και πελώριο διάστημα. Έτσι λοιπόν, μια ηλιόλουστη ημέρα ξεκίνησε με το διαστημόπλοιό του ένα φανταστικό ταξίδι.

Συνάντησε πανέμορφα άστρα και τεράστιους μετεωρίτες, χρωματιστούς πλανήτες με και χωρίς δακτυλίδια, καθώς και μικρά πλασματάκια που ήταν πολύ πολύ περίεργα.

Και ξέρετε γιατί; Γιατί.. αντί για παπούτσια φορούσαν ελατήρια στα πόδια. Δεν περπατούσαν ποτέ μονάχα πηδούσαν δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω κάνοντας «ντόιγκ ντόιγκ». Ήταν πλάσματα χαρούμενα, πολύχρωμα, σκανδαλιάρικα με κεραίες και μεγάλη ουρά.

Μόλις είδαν τον Τίμο τρόμαξαν και κρύφτηκαν πίσω από τους μετεωρίτες. Ο Τίμος χαμογέλασε και τους είπε: «μη φοβάστε δε θα σας πειράξω ελάτε να γνωριστούμε». Γεμάτος θάρρος βγήκε πρώτος από την κρυψώνα του ο Παναγιώτης, Κ. ο κόκκινος εξωγήινος. Άπλωσε το χέρι στον Τιμο και είπε: «καλώς ήρθες στον πλανήτη Φ.  Είμαι ο Παναγιώτης, Κ. Να σου συστήσω την ολόλευκη σαν νύφη φίλη μου Μαγδαληνή, τη Δήμητρα που φοβάται πολύ την ομίχλη, τον Παναγιώτη Σ. που του αρέσουν τα παραμύθια,  την Κλειώ διάσημη ζωγράφο, τον Παναγιώτη Ο., σπουδαίο χορευτή, τον Αναστάση που του αρέσουν οι δεινόσαυροι  και τον Κωνσταντίνο τον σκανδαλιάρη.  

«Χαίρω πολύ και ποια είναι η τελευταία σου σκανδαλιά;» τον ρώτησε ο Τίμος. « Ε να.... εκεί που έπαιζα με τη μπάλα χτύπησα το ακριβό παλιό ρολόι της γιαγιάς και το έσπασα» είπε ο Κωνσταντίνος που πάντα έλεγε την αλήθεια. Αυτή η γνωριμία ήταν το ξεκίνημα μιας δυνατής φιλίας στον πλανήτη Φ.  

Όλη την ημέρα οι φίλοι έπαιζαν καυτόμπαλα με μια μικρή κόκκινη μπάλα, κυνηγητό και κρυφτό. Μια μέρα εκεί που τρέχανε και χοροπηδούσαν  ανάμεσα σε παλιούς πυραύλους με μπλε πόρτες και κόκκινη μύτη ακούστηκε ένα «μπαμ!!!!!.»

Όλοι γύρισαν τα κεφάλια τους και τι να δουν. ε τι να δουν.. Καβάλα πάνω σε ένα κομήτη προσγειώθηκε στον πλανήτη τους ο Γιάννης, ο πράσινος εξωγήινος που είχε κόκκινα μάτια και τρεις μαύρες κεραίες. Ήταν φίλος από τον διπλανό πλανήτη Χ. (όπως χαρά), και κάθε φορά που ήθελε να δει τους φίλους. Ουπς.   ανέβαινε σε έναν κομήτη και ερχόταν επίσκεψη.

Ο Γιάννης όμως ποτέ δεν ερχόταν με άδεια χέρια. Πάντα έφερνε  δωράκια για τους φίλους του. Αυτή τη φορά έφερε ένα κουτί με 48 ασπροκόκκινα γλειφιτζούρια ..Πριν όμως τα δώσει στους φίλους του  ξετύλιξε και έφαγε δυο γιατί εκτός από πράσινος ήταν και γλυκατζής. . Τρελαινόταν για γλειφιτζούρια. Αυτή τη φορά έφερε και γκοφρέτες κι μπαλόνια για να κάνουν ένα πάρτι. 

Η μεσαία ηλεκτρονική του μαύρη κεραία τού υπενθύμισε πώς ήταν τα γενέθλια του φίλου του Παναγιώτη. Ξαφνικά την ώρα που όλοι έτρωγαν μια λαχταριστή σοκολατένια γκοφρέτα κατέβηκε μπροστά τους μια πελώρια τούρτα. Την κρατούσε ένα ασημένιο ρομπότ που τον έλεγαν Θεόδωρο. Ο Θεόδωρος, το ρομπότ, τράβηξε τα ατσάλινα αυτιά του και εμφανίστηκε μια πολύχρωμη κάλτσα. "Αυτό είναι το δώρο μου για τα γενέθλια σου. Είναι μια μαγική κάλτσα που σε κάνει να πετάς και κανείς δε μπορεί να σου κάνει κακό¨". Ο εξωγήινος Παναγιώτης αμέσως, προσπάθησε να φορέσει την κάλτσα αλλά πώς;…… αφού αντί για πόδια είχε ελατήρια.