Read the story on our blog

11writers.wordpress.com/2021/03/18/icimizde-her-renge-yer-var

1989 yılında dünyaya  bir kız çocuğu gelmişti. Annesi ve babası onun için Nuray ismini seçtiler. O zamanlar neler yaşayacağını bilmeden hayata tutunmaya çalışıyordu. 

Günler, aylar geçti. Nuray iki yaşına geldi. Nuray’ın bir de erkek kardeşi Ahmet doğdu. Babaları Almanya ‘ya gitti. Ama giderken yanına almayı unuttukları vardı; çocuklarını. Anneleri Nuray ve Ahmet’i alıp köyde oturan annesinin yanına döndü.

Nuray’ ın anneannesi eşini kaybetmiş yedi çocuklu bir kadındı. İki odalı bir evde yaşıyordu. Artık iki de torunu gelmişti yanına. Fakat bu yoksul kadın onlara da gönlünde bir yer vermişti.  İki odalı evde artık dokuz kişi olmuşlardı. Ne güzel bir insandı Nuray’ın anneannesi. Bir avuç yüreği ile on metre karede bir odada sevmeyi öğretmişti. Onlara verebilecek ne ayrı odası, ne parası vardı ama kuru ekmeğini ve yüreğini paylaşmıştı. Anneannesinin verdiği değer ve sevgi Nuray’ı büyütmeye yetmişti.

Aradan yıllar geçti, bu arada Nuray’ın annesi Nuray on iki yaşındayken Hakkı adında biriyle yeniden evlenmiş, başka çocukları da olmuştu. Hakkı askeri teknolojiler üreten ASELSAN’da çalışıyordu.

Nuray ise otuzlu yaşlarına gelmesine rağmen evliliği hiç düşünmemişti , artık ne bir eve ne de içinde bulunduğu zamana sığabiliyordu. Çocukken kurduğu hayaller geldi aklına , yeniden o hayal dünyasına sığınabilirdi. En eski hatıraları, babasının henüz evde olduğu zamanlardı.

Çok defa o günleri düşündü. Bir süre sonra bunun hayalden ibaret olmadığını farketti.

Başka zamanlara gidip, geçmişi izleyebiliyor, kimse onu görmüyor, duymuyordu ama gittiği yerlerin gerçek olduğunu hissediyordu.

Nuray en son Kapadokya’daki yeraltı şehri olan Derinkuyu’ya gitmişti. Orası bambaşka bir şehirdi, Kapadokya bin yıllar önce Erciyes ve Hasandağı’nın püskürttüğü lav ve küllerden oluşmuş bir bölgeydi. 

Nuray oradaki yaşamı hayal ediyordu, orası 13 katlı bir yer altı şehriydi küçük koridorlarda ise insanlar ve hayvanlar yaşıyordu, mutfak olarak kullanılan bölümler ise büyük koridorlarda yer alıyordu. Derinkuyu kayaların aşağı doğru oyularak inşa edilmişti, burası insanların saldırılardan korunmak için kullandığı bir yaşam alanıydı. Tehlike altında girişleri engellemek için çekilerek hareket ettirilen değirmen taşı gibi devasa yuvarlak taşlarla tedbir alınmıştı.

Bölge halkı zaman zaman olasa saldırılardan korunmak amacıyla odaların bir kısmı girilmesi zor odalardan oluşturmuş ve yeraltı şehrinin birtakım yerlerine tuzaklar hazırlamıştı. Dışarıdan açılmasını ihtimal çeriden taş sürücülerle hazırlanan kapılar eşinle birçok koridorlarda tuzaklar yer almaktaydı Nuray bu şehri çok sevmişti. Bu şehirde yaşamak onun için bir mucize gibiydi. Bu yaşam tarzı Nuray’a çok farklı gelmişti, kendisini bu şehre ait hissediyordu.